Van zaterdag 14 januari tot en met donderdagochtend 19 januari hadden we een korte vorstperiode met forse nachtvorst ( als koudste ochtend - 10 rond 8 uur )
Hardstikke gunstig want de weide bij het meer was daardoor bevroren, hard genoeg om de weide niet kapot te rijden.
We konden aan de slag met plaatsen van Acacia palen met behulp van de landrover, het begin van een nieuwe veilige omheining voor onze Percheron trekpaarden van 4 jaar (bijgenaamd onze vriendjes, Troy en Titan).



Eerst maken we een gat in de grond met een soort breekijzer van 1,5 meter.
Dan gaat de Acacia paal in het krappe gat.
Band gaat bovenom de paal, de lier zit vast aan dit band en door de lier aan te trekken trek je met het gewicht van de landrover de paal naar beneden.
Dat is als de paal net naast de trekhaak aan de voorzijde en net tegen de lier aan parkeert. ( een heel gedoe als je geen remmen hebt , alleen maar een handrem)

Want helaas, nadat we een groot aantal Acacia palen aan de zijde langs het meer hadden geslagen ging de remleiding van de Landrover kapot.
Waarschijnlijk omdat we over dikke takken heen zijn gereden.
We zijn doorgegaan met het plaatsen van palen, zonder remmen maar met de handrem. Het is even wennen maar het gaat wel. Het onderdeel is in bestelling. We kunnen er nu niet op wachten.

Daarna was de volgende zijde van de weide aan de beurt.
Het idee was als volgt:
Momenteel hebben we langs de 200 meter lange heg die paralel loopt met de weg naar Nolay lage 1.20 metalen paaltjes met wit en blauw lint staan.
Dit stuk land huren we van de landgraaf.
Hij heeft nooit wat aan de heg gedaan, wij in de afgelopen 8 jaar ook niet, het is omdat we het huren echter wel onze verantwoording geworden.
De heg is volledig uit de kluiten gegroeid, gemiddeld zo 6 tot 7 meter hoog.

In december is een losgebroken kudde koeien aan het eind van de weide dwars door deze heg en onze weide gedenderd.
De heg was op dat gedeelte plat. Wat overbleef waren de 1.20 meter hoge ijzeren paaltjes en dan de weg Niet veilig voor onze vriendjes.

Omdat we langs de kant bij het meer allemaal nieuwe acacia palen hadden geplaatst hadden we de langere 1.50 meter ijzeren stangen/paaltjes over.
Die konden we hergebruiken langs deze zijde.
Nadat we er een groot aantal langs de heg geplaatst hadden , waren we niet blij. Ze stonden niet stevig aan deze zijde van de weide.
De grond samenstelling aan de zijde van het meer is klei, langs de heg heel losse grond waardoor de dunnen ijzeren palen nul houvast hadden.
.
En zo ontstond het idee om het rigoreus aan te pakken.
Het zou betekenen de veel te hoge heg ( met heel veel boompjes erin ) aan te pakken en dan langs de gesnoeide haag ook Acacia palen neer te zetten.
Dan is het voor eens en voor altijd klaar.
Want als de heg eenmaal teruggebracht is naar de normale hoogte kan de buurman met zijn machine het 2x per jaar bijhouden.

Het is maar goed dat we dat we niet altijd van te voren alles tot in detail plannen het is zoveel werk.
Voortschrijdend inzicht, daar doen we het maar mee en dan ga je gewoon maar aan het werk.



Dinsdag aan het eind van de dag hadden we de hele haag van 200 meter gesnoeid en bijna alles opgebrand.
Het was 2,5 dag keihard werken, we waren elke avond totalloss.



Het snoeien van de haag had zeker zin.
Afgezien van het feit dat het er veel fraaier en verzorgder uitziet , stonden er in de haag ook een aantal acacia´s
Het zijn bomen met nare grote stekels maar het is HET type hout wat je gebruikt om palen voor omheiningen te maken.
We hadden niet genoeg palen voor dit gedeelte van de omrastering.(we hadden niet gerekend op het feit dat we langs de 200 meter lange haag ook acacia palen zouden plaatsen)
We konden geen palen kopen bij ons mannetje in Chalon sur Saone omdat de landrover geen remmen heeft.
Dus..... hebben we van de afgezaagde acacia boompjes zelf 2 meter lange palen gemaakt. Eigenlijk erg leuk. Je snoeit de haag, zaagt boompjes om en gebruikt ze gelijk als omheining.
Dat kan met Acacia, het is een van de weinige type hout die je niet hoeft te behandelen en in de grond niet weg rot.



Gisteren, woensdag begonnen we met de palen te plaatsen langs de gesnoeide heg met behulp van de landrover die nog steeds geen remmen heeft.
Het viel niet mee. De grond is dusdanig rul dat de palen niet stevig genoeg kwamen te staan.
Na een ochtend mopperen en allerlei mogelijkheden uitgeprobeerd te hebben waren we er uit. Bij een groot aantal palen werden 4 grote wiggen geslagen
Zo stonden de palen toch nog stevig.



Door al het extra werk ( waar we zelf voor kozen) is het een megaklus geworden.
Maar wat zijn we er blij mee !!!
En het belangrijkste Titan zal vanaf het weekend erg veel moeite moeten doen om uit te breken. ( hij is er erg goed in)

Onze beestenboel houdt ons aardig bezig.

Tiger,onze grote kater kwam wederom thuis met een bloedend, gerafelde oorpunt en losse plukken in zijn vacht. Hij verdween zwaar chagerijnig achter de kachel, zijn manier om bij te komen van de zoveelste verloren veldslag met de wilde kasteelkater. Wat ik al eerder schreef, hij moet het gewoon leren om niet in het kasteel te komen.
Het volledig afsluiten van het kasteel zodat Tiger er niet meer in kan is een utopie. Het gaat trouwens weer goed met hem hoor.

En of we al niet genoeg aan ons hoofd hadden bleek dat Titan (onze lichtgrijze Percheron) weer de kans had gezien om uit te breken. Hij had zondag 15 januari een nachtje of een deel van de nacht doorgebracht in het bos. Matt vond hem aan de verkeerde kant van het hekwerk van de weide bij het meer. We waren er al bang voor. Het is gewoon niet Titan proef....de omheining stond op onze prioriteiten lijst. Vandaar dat we zo hard aan de omheining werken.

Titan liep daarvoor al onregelmatig maar nu ging hij steeds slechter lopen.
Dusdanig dat hij nog maar een paar passen kon lopen en met zijn voorbeen helemaal zijdelings ging staan.
Was het door zijn avontuur in het bos, was het weer een hoefszweer, we konden het niet vinden.
We hebben de paarden veearts gebeld, die gelukkig gelijk woensdag 18 januari kwam. We maakten ons ernstig zorgen omdat we dachten dat er iets met zijn gewrichten was, hij had zijn been zo raar naar opzij, bij een hoefzweer gaan een paard vaak zijn hoef kantelen..
We dachten niet aan hoefproblemen, het was het wel. Hij had weer een hoefzweer , een abces / ontsteking in zijn hoef. De veearts heeft het opengemaakt. Een dunne gang in zijn hoef met een abces zorgde voor al de pijn.
Nadat het open was en alle narigheid eruit was zou hij snel beter gaan lopen volgens de arts.
We moesten elke dag zijn hoef in een emmer met verdunde chloor, (wij gebruiken liever groene biotex) zetten om te ontsmetten, daarna de wond schoonmaken met betadine en dan een gaas met betadine in de gang van het abces frutsen, zodat het goed afgedicht was voor eventueel vuil. En dan na minimaal 5 dagen een afspraak maken met de smid.
Hij knapte ontzettend op, was dag 3 baldadig en stout maar liet al het getut aan zijn hoef elke ochtend gelaten gebeuren.

Maandag 23 januari, 5 dagen na het bezoek van de veearts, liep hij opeens een stuk slechter , kon bijna weer niet lopen. De smid zou pas aanstaande zaterdag komen.
Toch maar weer gebeld en nu zou hij vandaag geweest moeten zijn. Hij zou rond 6 uur bij ons zijn. Titan en Troy keurig op stal gezet. Gelukkig kon Titan weer redelijk goed lopen.
Helaas, geen smid gezien.
Hoe dan ook vermoeden we dat de gang van het abces niet helemaal tot aan het eind open is gemaakt en dat er toch nog ergens een ontsteking zit.
We wachten maar even af of de smid vanavond belt. We gaan gewoon door met het schoonmaken en schoonhouden van de hoef en hopen dat hij morgen komt..


Hartelijke groet,
Matthew & Jitske