23 februari 2014
Heerlijk weer vandaag, rond de 13 graden, veel zon en nu een glasheldere avond en dus nachtvorst. Morgen, maandag nog een dag zon en dan komt de regen weer terug.
Er was een heel stuk op Meteofrance dat deze winter een van de natste winters was in tijden. Wordt het nog winter, het kan nog steeds.
Wij hebben in Maart wel -15 gehad. Het blijft het gesprek van de dag, geen winter, struiken die gaan uitlopen, wijngaarden die staan te soppen.
En nog het laatste over het weer en dan hou ik er voor deze week weer mee op:
Het koudste ooit gemeten in Saint Martin de Commune was in 1985 en wel een temperatuur van -35 graden.
Het koudst wat wij hebben meegemaakt was in 2006 of 2007, het was in ieder geval - 23 graden.
Mocht de kou nog komen dan wordt het een drama voor alle uitlopende planten.

Afgelopen week hebben we in ieder geval redelijk weer gehad.

We hebben ons volop gestort op blokken bouwen, of zoals Matt zei ´ terug naar de kleuterschool´.
Het zijn grote natuurstenen blokken van gemiddeld 50 x 60 x 60 cm en wegen een paar honderd kilo.
Ze zijn afkomstig van de gesloopte schuur, eigenlijk ruine, naast ons huis.
Al het bruikbare bouwmateriaal hebben we toendertijd op pallets gezet met als gevolg dat we een grote voorraad natuursteen hebben in alle soorten en maten.



De verzameling blokken naast ons huis.
Ze waren de afgelopen jaren redelijk overwoekerd door mos en braamstruiken.
De braamstruiken zijn allemaal gesnoeid en zo konden de eerste blokken opgemeten, met de kettinglier omhooggetakeld en op de aanhanger met steiger construcite meegenomen worden naar de Orangerie
Dat is best een gedoe, zo´n blok gaat, ondanks zijn gewicht, fors bewegen zodra je gaat rijden.
We hebben daarom de kettinglier die in de steiger-aanhanger hangt gekoppeld aan de lier van de landrover.
Het blok kan veilig vervoerd worden.



Volgende stap is het blok lossen bij de Orangerie en met de hogedruk spuit schoon spuiten, vervolgens gaan de spanbanden om het blok en kunnen we het blok met de garagelift optakelen

We moeten een pilaar met een totale hoogte van 2.90 meter opbouwen zodat daarop eiken balken geplaatst kunnen worden.



Die blokken zijn niet te tillen, gelukkig hebben we de garage lift, overigens met prut wielen die alleen maar over heel gladde vloer rijden.
En daarnaast hebben we een rol steiger opgebouwd die wel makkelijk verplaatsbaar is en die we gebruiken zodra we op een bepaalde hoogte zijn. Daarin hangt wederom een kettinglier.

Het is een 2 persoonsklus die we samen erg leuk vinden.
Eerst elk blok ´droog´ passen, meten, dan weer opkrikken, kalk/zand mengsel aanmaken en blok vastzetten weer passen, meten, opkrikken, houtenwigjes ertussen en zo zijn we heel zoet bezig.
Maar staat er een blok dan zijn we ook zo weer 50 cm opgeschoten.

Het is belangrijk dat we kalk/zand/water combinatie gebruiken.
Cement is dood materiaal, als de stenen uitzetten gaat dat niet goed.
Kalk/zand bind zich altijd weer.



Na 2 dagen bouwen was dit het resultaat
Het lijkt niet veel, maarja je begint met een blok ophalen, takelen, schoonmaken enz per blok ben je echt wel even zoet



Daarna werd het de rolsteiger opbouwen, uittesten en verder bouwen.
Natuurlijk zijn de blokken niet symetrisch, niet even groot en niet vlak ook dat is een aardige puzzel met veel discussies als gevolg.

Op donderdag hadden we ´een toren van Pisa´, zo lijkt namenlijk omdat de blokken nog zo ongelijk zijn qua vorm.
De totale hoogte is 2.80, nog 10 cm te gaan
De blokken op hoogte hebben we eerst in de garage lift getakeld, daarna gereden naar de rolsteiger en met die kettinglier verder omhooggetakeld.

Matt heeft spierpijn in zijn benen en ik heb spierpijn in mijn armen van alle kettingen van de kettinglieren.



En toen was het opschonen aan de beurt, voordat de laatste 10 cm op de pilaar ging.
Alle blokken werden met de haakse slijper op maat gezaagd.
De snijvlakken zijn nu heel vlak en glad, niet mooi;
We laten de blokken eerst verder drogen en dan ga ik de blokken met een speciale hamer met allemaal punten erop bewerken zodat het weer rustieke zijkanten van blokken worden.
Het heeft geen haast, het is mooi stopwerk voor tussendoor.



De laatste 10 cm zit inmiddels ook op de pilaar, ik heb er nog geen foto van, er zit nl een stuk plastic overheen zodat het rustig kan drogen.
Het eind resultaat volgt in de volgende mail.

Nu zijn de hoekstukken van de Orangerie muren aan de beurt.
Alles is teruggesloopt tot de natuurstenen hoekblokken en wat je dan over hebt is een lading zand /kalk en stenen waarvan ook wij denken, hoe is het mogelijk dat dit een stevige muur vormt.



We hergebruiken alles, alle bruikbare stenen hebben we uit de stapel gezocht zelfs kleine stukken steen bewaren we in de vensterbank want die komen we altijd te kort.
Het mengsel zand/kalk wat meer op alleen zand lijkt hebben we in kruiwagens geschept en voor de Orangerie gestort op die plekken waar het een enorme blubberboel is.

Beide hoekstukken van beide zijmurenzijn opgeschoond, we gaan weer puzzelen om passende natuurstenen blokken te vinden of wat meer waarschijnlijk is ze op maat te zagen.
Een forse klus want het moet netjes worden en de eiken balken komen op op deze hoekpunten te steunen.



En dan nog een klus die tussendoor gebeurd, het slopen van de oude stuuclaag van de muren.
Matt wilde eigenlijk deze zijmuren isoleren, ik wil ze graag in het zicht houden als oud element van het gebouw.
Het betekent wel dat ik dan heel wat te voegen heb. Ik heb het er voor over. Momenteel is Matt overstag

Vandaag was nog een primeur
Julius en Annabelle mochten voor het eerst zelf vliegen en vonden het waanzinnig leuk.
De bedoeling was dat zij, samen met nog een meisje in totaal elk 20 minuten aan het vliegen waren en dat dat 1 tot 1.5 uur in beslag zou nemen.
We hadden beter moeten weten. het is Frankrijk en daarbij moesten ze aan het eind nog een ander vliegtuigje gebruiken.
Alle controles moesten gedaan worden, voordat je de lucht in gaat ben je al een 20 minuten verder.
Al met al waren we om 16.00 uur op het luchthaventje van Autun en gingen om 18.30 naar huis.
Het was fijn en ontzettend stoer dat ze zelf mochten sturen, bochten maken, hoogte leren aanhouden.
Stijgen en landen mogen ze nog niet.
Al die opgeofferde woensdag middagen waarbij ze 2.5 uur theorie kregen die vaak oersaai gegeven werd, was het opeens allemaal waard !
In mei moeten ze theorie examen doen maar voor die tijd gaan ze nogmaals vliegen.
Wij hoeven alleen voor het dit examen te betalen, de theorie lessen werden via hun school aangeboden, een geweldig voorrecht wat ze ook wel beseffen.
Maar ze kijken wel uit naar hun toekomstige vrije woensdag middagen.

Wij hebben in iedergeval heerlijk in het zonnetje bij de hangar op een bankje gezeten en genoten van het feit dat zij mochten vliegen.


Hartelijke groet,
Matthew & Jitske