Hallo allemaal,

Weer gewoon geen tijd gehad.
En zo is het inmiddels morgen 1 augustus en vliegt de tijd om
We hebben geen enkel besef meer van de dagen, laat staan de weken.

Jean Noel heeft het hooi niet opgehaald, voor hem was het ook niet de moeite. Voor ons wel.
4 grote cirkels en rondom het voetbalveld lagen lange stroken met hooi die door de regelmatige regenbuien niet aan het drogen waren.
Na een week kwamen we tot de conclusie dat een goed vuur toch het beste was.
En zo geschiedde het. Aan het eind van de middag begonnen we met het vuur. De kids maakten van al het hooi een soort hutjes die we daarna weer op de brandstapel mochten gooien.
Het was harken en met een grote riek wegbrengen naar de brandstapel. We wilden namenlijk niet meerdere vuurhaarden in de voorweide.
De eerste avond hebben we tot het donker werd doorgewerkt, met hulp overigens van een van onze gasten en hun zoon.
Een paar dagen later is de klus geklaard door de zelfde gast die zijn tanden in dit project had gezet. Dus bij deze: Henk en Mark bedankt.
Nu is de hele weide weer gemaaid en kunnen we hem bij houden.



Julius zijn kamer schiet niet erg op.
We hebben het gewoon beredruk, we zijn continue vol waardoor er per dag meestal geen tijd overblijft.
Maar toch, er is vooruitgang en daar zijn we best trots op.
- Het plafond is verder afgestoken.
- Scheuren (en dat waren er heel veel) zijn verder uitgekrabt en schoon gemaakt.
- Al het puin, oude stucwerk enz is afgevoerd in 15 vuilniszakken.
- De wanden en het plafond zijn met St. Marc afgenomen. Een prut klus. Het is een soort ontvetting van de oppervlakten maar als je dat dus met een spons boven je hoofd doet om het plafond te ontvetten krijg je dus een continue stroom langs je arm en je lijf. Het heeft me al met al een hele middag gekost. Het is jammer dat je er niets van ziet.
Uiteindelijk is het overigens wel noodzakelijk hoor.
- Vervolgens heeft Matt de wanden en het plafond in de Flevopol gezet. Het is een soort voorstrijkmiddel die er voor zorgt dat de verschillende ondergronden gelijkmatig opdrogen. Ook dat was een middag werk.
- Inmiddels is het gatenkaas plafond er beter uit komen zien omdat de grote gaten al gestuucd zijn. Ook de meeste scheuren hebben hun eerste stuuclaag achter de rug.
- Matt heeft weer een stuk nieuw electra aangelegd met extra stopcontacten.
- De deur en deurpost ben ik met afbijt helemaal kaal aan het maken. Onze bovenverdieping heeft namenlijk allemaal afwijkende gekke deuren die dus van eiken blijken te zijn en aangezien Julius een stoere kamer krijgt , krijgt hij een van verf ontdane deur waarbij je de tand des tijd goed kan zien. Het ziet er fraai uit !
- Ik heb een deel van de onderdorpels van de ramen in de afbijt gezet. Dinsdag en woensdag gaan ze in de ontweringswater en dan hoop ik dat ik deze week aan het verven van de kozijnen toekom.
- Ondertussen heeft onze vriendin in Nederland de gordijnen voor Julius zijn kamer al klaar.

De kids gaan namenlijk deze week een hele week naar een ´centre de Loisir´ in Couches.
Dit is een soort dagopvang voor een groot gedeelte geregeld vanuit school. Ze kunnen vanaf 7.00 uur gebracht worden, krijgen een warme lunch tussen de middag en hoeven pas rond 18.00 uur opgehaald te worden. Het is een heel gebruikelijk systeem in Frankrijk omdat de kids zo lang vakantie hebben.
Er zijn altijd wel kinderen uit de klas van de kids en er worden allerlei activiteiten gedaan.
We zijn benieuwd. We zullen hierdoor overdag meer tijd hebben.
Overigens gedragen onze kids zich voortreffelijk. Je kan toch merken dat ze allemaal weer een jaartje ouder zijn.

Het zou geweldig zijn als we op de dagen dat we niet koken we zouden kunnen stucen en ramen schilderen.

Vorig weekend was een slopend weekend.
Julius moest op zaterdag in Bourg en Bresse opgehaald worden van kamp. Matt zou gaan samen met de vader van Pierre.
Wat bleek, er was een zwaar ongeluk gebeurd op de A6 waardoor er grote files stonden. Dus ze moesten binnendoor en hadden dus meer tijd nodig.
De heren vertrokken rond 13.00 uur.
Ik begon met de laatste kamer klaar te maken, de was te doen.
Om half 2 moest ik Annabelle naar een verjaardagspartijtje 15 km verderop brengen.
Daarna kwamen de padvinders, die 2 weken in het bos achter ons hadden gebivakkeerd, vertellen dat ze gingen vertrekken.
Allemaal dingen die geregeld moesten worden. 5 grote electra haspels moesten opgerold worden en teruggebracht worden. De water en electra meter moest opgenomen worden.
Afspraken moesten gemaakt worden over nog na te zenden post. UItleg waar al de vuilnis naar toe moest. Kortom nog meer tijd mee kwijt.
Alle nieuwe gasten arriveerden waarbij wij ook altijd van alles uitleggen.
Ondertussen was de stroom uitgevallen op de begane grond en had ik geen flauw idee waarom en hoe ik het weer aan kreeg.
Annabelle moest weer opgehaald worden van het verjaardagspartijtje maar ik kon niet weg omdat Matt er nog niet was en niet alle gasten binnen waren.
We hadden een kindermaaltijd en table d´hote.
En ondertussen duurde het eeuwig voordat Matt terug kwam.
Het is allemaal gelukt maar het was fors aanpoten.
Pierre en Julius waren overigens totall loss (zie foto)



Zondag werd beter dachten we.
´S middags gingen we naar een kleine brocante in een gehuchtje hier 20 km vandaan.
Gezellig over de brocante gewandeld, wederom een servies gekocht, want ach die hadden we toch nog niet genoeg.
En toen weer naar huis. Matt ging de auto halen, startte de auto en het enige wat ik uit de verte zag was een enorme wolk uit de motorkap van de Renault.
Hij starte wel maar alle mogelijke waarschuwingslampjes gaven aan dat we geen meter mochten rijden.
En daar sta je dan met 3 kids in een gehucht van niks en natuurlijk zijn wij niet zo georganiseerd dat wij ons adressenboekje bij ons hebben.
Matt is een hamer en een schroedraaier gaan lenen bij een aardige meneer, Heeft wat klappen gegeven op een onderdeel in de motorkap en kwam toen tot de conclusie dat het over uit was.
Maar beter zo want Matt en auto is nog steeds geen succes.
We hebben onze Engelse vrienden gebeld en die kon met een ruim uur komen, want hij moest eerst de kamers klaar hebben.
Eigenlijk bleef iedereen er erg gelaten onder en 2 uur later waren we weer thuis (en dit was onze trouwdag waarbij we van plan waren om leuke dingen te doen).

Maandag de verzekering gebeld voor een depannage bedrijf (een bedrijf die je auto ophaalt en wegbrengt naar een garage).
Ja hoor, ze waren er om 11.00 uur, of wij bij de auto wilden zijn met de sleutel. Om 12 uur nog niemand. Matt zat daar te wachten.
Uiteindelijk toch maar gebeld waar ze bleven. Tja, nee ze hadden zich vergist, ze gingen nu lunchen en rond 14,30 uur zouden ze er zijn.
Matt weer naar huis met de landrover en om 14.00 uur weer vertrokken richting de gestrandde Renault. Uiteindelijk kwam de depannage auto op 15.30 aanzakken en was matt de hele dag kwijt geweest aan wachten. Al met al is de schade nog beperkt gebleven. Een kapotte lager gaf de nodige problemen en woensdag konden we de auto weer ophalen.
Maar deze actie heeft ons dus gedurende 3 dagen ontzettend veel tijd gekost.
Vandaag vertelde ik het verhaal aan onze buurvrouw en die moest alleen maar lachen. Ze zei, je weet toch inmiddels hoe het hier werkt, het verbaast me niks !
Toch zien ook wij wel de humor van dit soort dingen in want je boos maken heeft toch geen enkele zin. Het is en blijft de Bourgogne.

Dinsdag een heel ander verhaal.
Gasten hebben een tijdje geleden het blad Seasons achtergelaten waarbij ook een artikel stond over Percherons. Dit zijn de Normandische werkpaarden die vroeger ook vaak als ridderpaarden gebruikt werden. Dit type paard heeft hier altijd in de stallen gestaan en wij vinden ze al heel lang erg leuk.
Door dit artikel werden we wederom enthousiast over deze paarden vanwege hun enorme veelzijdigheid en geweldige karakter. Ze worden de vriendelijke reus genoemd.
Na weken van speurwerk had ik een fokker bij Buxy gevonden die een 40 tal paarden had staan waaronder een aantal 2 jarige, 1 jarige en veulens.
Wij zouden eigenlijk 2 veulens willen aanschaffen. Ik weet, een paard kost tijd en dat is bij ons kostbaar, maar als je het positief bekijkt scheelt het ons ook weer maaitijd en betekent het extra leven in de brouwerij. Tijdtechnisch natuurlijk een moeilijke keuze want we hebben zat andere dingen.
Afijn we hadden 2 uur de tijd, dus op naar Buxy. We mochten niet voor 14.00 uur komen want tja er moet goed gegeten worden tussen de middag.
Het was ontzettend leuk. We hebben in meerdere weides rondgewandeld, gingen met de landrover een hoge weide in om de hengst te bekijken en waren zo een tijdje zoet.
De hengst is overigens op uitleenbasis van de stoetery in Cluny. Een ontzettend vriendelijk en nieuwsgierig (erg groot) paard.
Liepen door de weide met de merries en veulens. Tja en daar zag Matt zijn favoriet, een veulen van nu 4 maanden . Mama paard was gris pommelé (appeltjes grijs) de kleur de wij erg mooi vinden maar............. Mama had een schofthoogte (rughoogte) van 1.78 en ik vind dat toch wel erg hoog. Daar moet ik dus weer over gaan denken.
De veulentjes worden overigens zwart geboren en het is altijd de vraag of ze gris pommelé worden want vaak blijven ze ook gewoon grijs.
In de loop der jaren worden de merries ook steeds lichter en uiteindelijk heb je een wit paard.
De fokker is een koeienboer en fokt voor de liefhebberij al zo´n 40 jaar Percherons. En al die dieren staan op 130 ha land. Een aardig grote boer dus.
We zijn er nog niet uit, er zijn twee eenjarige veulens die een goede combinatie zouden maken voor ons. Maar Matt vindt dat een van de veulens (de favoriet van Julius en mij) een hoofd van een ezel heeft. Onzin vinden wij maar hoe dan ook we gaan eerst maar eens verder kijken.
Aankomende woensdag is er de jaarlijkse werkpaarden (met loslopende veulens) keuring in St. Emiland, 5 km de heuvel op.
Af en toe zijn daar ook Percherons bij.
Daarnaast heb ik vandaag de lijst van fokkers gekregen van de Haras de Cluny (dit is de stoeterij van Cluny die onder andere ook Percherons keurt).
Morgen maar weer eens bellen.
Ook al hebben we geen haast, het is gewoon ontzettend leuk om met een doel op pad te zijn en allerlei mensen over deze paarden te spreken.
En zo kom je weer eens ergens.
Julius liep overigens zo de weides in, Annabelle vond het allemaal te veel geloof ik. Ik denk dat ze de veulens gewoon te groot vond. Ze moet nog wennen.



Het is inmiddels dinsdag avond en........... Matt heeft weer aan het plafond gewerkt. Morgen weer een stukje.

En......... wij hebben inmiddels een tiener, Julius is 10 jaar geworden !!
Gevierd met een taart en ´s avonds uit eten geweest op een onvergetelijke plek, maar daarover meer de volgende keer want ik ga inmiddels maar eens naar bed toe.

Welterusten
Jitt