Dat laatste was jammer want 1 keer per jaar, met Hemelvaart, is er een mis bij de Maria kapel voor bij onze oprit.



Hoe dan ook die donderdag was de mis en was het koud ! Vorig jaar was Matt naar de mis gegaan, nu was ik aan de beurt.
Het werd een lange zit op houten bankjes van het gemeentehuis en zelf meegenomen kussentjes. ik was samen met Ineke die in ons huis logeerden. Het was dopen, een soort commune, veel zingen met een leuke jonge pastoor die vrolijk met een gitaar zong. Kortom, ik had er helemaal geen zin in gehad en het viel allemaal best mee.
Het zit er weer op en volgend jaar is Matt weer aan de beurt.

Aan het eind van de eerste week , vrijdag 21 mei hadden we een rustige avond, we hadden geen table d´hote die avond en waren lekker buiten.
De honden schoten achter iets aan wat vervolgens een struik in vloog. Annabelle ging wel even kijken en kwam vervolgens aan rennen dat er een klein poesje in de struik hing. Iedereen kwam kijken , het poesje schoot het bos achter het jachthondenhuis in maar bleef vrij dicht bij.
David wilde hem wel proberen te vangen en zo begon een nieuw project ................ !
Onze gasten stuurden de honden naar huis, reismandje en kattebrokjes werden gehaald en Matt en David lagen languit in het bos om zo te proberen het poesje te vangen.
En.... het lukte, inmiddels was het al half 10, poesje ging mee naar de ontbijtruimte van de chambres d´hotes en met gasten en al gingen we onze vondst maar eens van dichtbij bekijken.
Het bleek een jong, erg mager , erg vriendelijk poesje te zijn die verschrikkelijk honger had.
Tja wat moesten we er mee. ..... Ik heb alle buren gebeld ( dat zijn er hier niet veel) niemand miste een poesje , het besluit werd genomen we hebben haar geadopteerd.




Met een glaasje creme de Prunelle, een rond lopend poesje en een aantal gasten hebben we zo onze nieuwste aanwinst beklonken.
Hoe oud ze is , is niet duidelijk omdat de veearts zegt dat ze 7 - 9 maanden is, een jongetje van verderop zegt dat het zijn poes was maar dat we haar wel mogen hebben omdat hun honden haar toch proberen te doden, we weten niet , wel was ze gelijk eind mei krols, we werden er helemaal gek vInmiddels sterkt ze goed aan, blijft ze honger houden en is ze in eerste instante apart gehouden van de andere dieren.
Het gaat nu goed, Tiger (onze kater) en Floortje (het jonge poesje) gaan prima samen, Duchesse (onze Leonberger) vindt haar echter dood eng. Zij is namelijk gewend om met Tiger te spelen en als ze maar in de buurt van Floortje komt dan zet die het op een sissen en mept ze Duchesse weg. Ondertussen heeft Duchesse het helemaal begrepen. Zodra we Floortje roepen begint ze schichtig om zich heen te kijken in afwachting van de volgende actie van het kleine dondertje. Vivaldi (onze andere hond) en Floor gaat redelijk, ze vinden elkaar nog niet fantastisch.
Toch loopt ze , zo klein als ze is gewoon door het huis, ook als de honden binnen zijn.
Al met al weer een aanwinst erbij.....

Dat was vrijdag 21 mei

Zondag ochtend , 23 mei stonden we om 6 uur op want alle 3 de kids hadden de laatste voltige wedstrijd ergens in het noorden van de Bourgogne.
Het bleek, wat wij niet wisten, de wedstrijd te zijn voor de hele Bourgogne. Ze waren pas ´s avonds om half 9 thuis, een lange dag met veel wachten en trainen wat in totaal moesten ze ´s ochtends 5 minuten verplichte figuren te paard doen en ´s middags 5 minuten vrije figuren te paard doen . Tot onze verbazing zijn ze met hun groepje van totaal 6 kids , kampioen geworden in hun categorie van de Bourgogne.
Hardstikke leuk, ze haalden de krant met een foto van hun equipe, een leuke afsluiting van het seizoen van een leuke sport die ze naast het gewone paardrijden hebben opgepakt.


Ondertussen hadden we natuurlijk ook nog onze kater Tiger die begin mei door een das was aangevallen.
In eerste instantie zou hij maar 1 week een kap op hebben, het werd 4 weken. Hij had 17 hechtingen en later zijn er nog 3 krammen bij gezet. Elke 5 tot 7 dagen moesten we terug komen voor controle, Ook hij is inmiddels goed hersteld , zijn vacht begint weer te groeien en het belangrijkste is , hij kan weer los en is weer goed gehumeurd.
We hadden hem namelijk bijna de hele maand mei aan een touwtje buiten en daar werd hij toch wel erg chagerijnig van. Hij is gewend om lekker zijn gang te gaan en te pas en te onpas binnen te lopen, tja dat ging nu niet.
Uit balorigheid viel hij regelmatig iemand aan , hij presteerde het ook om zich regelmatig los te wurmen van kap en touw en om hem dan weer vast te krijgen was geen feest. Inmiddels gaat het weer goed met hem

En.............. Floortje, het kleine poesje, mag blijven !!


Hartelijke groet,
Matthew & Jitske