Half oktober zijn we begonnen met het plaatsen van de ramen en deuren in het oude gedeelte (1810) van het jachthondenhuis.
In een ruime week tijd hadden we 5 ramen en 1 voordeur geplaatst.
Al het steigerwerk rondom het huis is weggehaald, wat een verschil. Langzaam maar zeker zien we de ruine, want dat was het eigenlijk, veranderen in een prachtig statig huis.
Matt noemde het steigerwerk weghalen ´ het uitpakken van een kadootje´.

In de eerste week van november kwam Jean Noel, onze buurman. de heggen van de weide bij het meer en de heg voor het jachthondenhuis snoeien.
Hij heeft aan de tractor een arm die de heggen snoeit en alles gelijk verpulverd.
Tot een paar jaar geleden waren de heggen volkomen verwilderd met als gevolg dat we meter voor meter met de kettingzaag de dikke takken moesten doorzagen en vervolgens verbranden. Zo een klus kost je een week.
Nu is het een middag werk voor Jean Noel.
Deze keer hebben we ook gevraagd of hij de heg wilde proberen te snoeien die zich aan de kant van de weg bevindt. Dan heb ik het over de verre kant van de weide bij het meer. Over de hele lengte was de heg ruim 4 meter breed geworden doordat de struiken aan de zijdes nooit teruggesnoeid waren en er allerlei kleine boompjes en struiken de weide waren gaan veroveren. Zonde want dat gaat allemaal tenkoste van de weide van de paarden.
Hij zou het proberen .
Fase 1 was het verplaatsten van het hekwerk van de paarden, De gele paaltjes met daarin de electrische omheining staan voor een groot gedeelte pal tegen de heg aan. In anderhalf uur had ik de paaltjes met electra draad stuk voor stuk 5 meter naar binnen gezet.
Vervolgens kon Jean Noel met de tractor langs beide zijdes van de heg rijden.
Titan en Troy, de vriendjes (zoals wij onze trekpaarden vaak noemen) waren druk aan het doen het was geen goed moment meer om ze te verplaatsen naar de voorweide bij het kasteel. Dan maar knoeien met jolige paarden, het was best gezellig.
Terwijl ik gele paaltjes stond te verplaatsen en met electra draad zat te knoeien zodat het toch nog min of meer een omheining bleef, stonden zij in mijn rug te blazen en te kijken of ze niet ergens konden uitbreken.
Tegen de tijd dat Jean Noel klaar was, werd het al donker, het hekwerk was nog niet terug op zijn plaats. De vriendjes, bedaard van alles wat er om hun heen was gebeurd, verhuisden voor 1 nachtje naar de voorweide bij het kasteel.

De volgende dag was het feest voor Titan en Troy. Zodra wij namenlijk de afrastering ook maar iets aanpassen, wordt elke meter door de vriendjes nauwkeurig bekeken
Er wordt eerst heen en weer gerend op het nieuw verworven stuk grond en daarna wordt het nog eens allemaal goed besnuffeld.
Zo ook de kant aan de weg waar Jean Noel ontzettend zijn best had gedaan om de heg 4 meter minder breed te maken.



Ook de beuken haag voor het jachthondenhuis is netjes gesnoeid waardoor het huisje vanaf de oprit steeds beter te zien is.
Winter klus klaar, weer wat af te strepen van onze lijst.

In de tussentijd was Matt bezig met de natuurstenen muren aan weerszijde van de uitbouw, de toekomstige keuken van het jachthondenhuis.
Omdat de temperatuur nog redelijk was kwam Victor, de steenhouwer, nog 3 dagen om de natuurstenen muren tot aan de uitbouw van het jachthonden huis op te bouwen.
Matt had al een betonnen basis gestort en de grote natuurstenen blokken aan weerszijde van de stenen trap opgebouwd.



Nu was de daadwerkelijke muur aan de beurt die tot aan de uitbouw doorgebouwd wordt. Een muur van deze dikte wordt als volgt opgebouwd.

Je bouwt 2 muren pal achter elkaar en om de zoveel stenen/om de rij , leg je een ´cle´ een groot blok natuur steen haaks op die 2 muren. Die steen is de lengte van de 2 muren bij elkaar (de uiteindelijke dikte van de muur) waardoor er verband komt en de 2 muren 1 geheel gaan vormen. Zolang je maar genoeg met een ´cle´ (letterlijk sleutel) werkt gaat het goed.
Een groot deel van de stenen woog meer dan 80 kilo. Victor had meer de neigeing met kleine stenen te werken . Matt leverde alleen maar grote stenen aan.
Zo ontstond er een mooie mengeling van natuursteen .
De stenen werden met een mengsel van kalk en zand opgebouwd.
Natuursteen is namelijk een dusdanig hard materiaal , dat geeft niet mee. Door dit mengsel te gebruiken kan de muur zijn water kwijt.
Als je met zand/cement zou metselen dan zou de muur op den duur weer kapot gaan. Cement laat het water niet door, er wordt daardoor ijs gevormd, ijs expandeert en drukt alles kapot.
De muur is nu klaar, er wordt met dezelfde reden ook niet gevoegd.

Aan de andere zijde van het jachthondenhuis, het toekomstige schaduw terras, moest alleen nog een klein stuk muur aangeheeld/gebouwd worden.



Het werd wat meer, met heel veel op te ruimen als gevolg.
Reden: Dat gedeelte van de muur er was ooit gevoegd met cement/zand, dat was dus fout gegaan en met de druk van de aarden wal er achter kon je erop wachten.



Nou ja , de techniek van opbouwen was het zelfde en vrij snel was ook deze muur opgebouwd. Het opruimen was een ander verhaal.
In 3 dagen tijd hebben we 5 volle achterbak ladingen zand en 8 zakken kalk weggewerkt.
Dit alles haalde ik met de landrover in Epinac. Het ging prima alhoewel de landrover met al dat los gestorte zand in de achterbak wel erg wiebelig werd.

Hoe dan ook, we zijn er erg blij mee omdat dit soort constructie werk bij voorkeur voor de vorst moet gebeuren en het is nu toch maar mooi af.

We hebben al zoveel grote granietblokken en natuursteen verwerkt in het huis. Ik wilde toch even laten zien waar het vandaan komt.



In 2003 stond er naast ons huis nog een ruine, tergrootte van de grote schuren achter ons huis en de chambres d´hotes.
Er was geen dakconstructie meer en een paar kleine stukjes muur waren ingestort.




In de loop der jaren waren er hele bomen in gegroeid.
In 2004 is op een nacht de hele achter muur over de hele lengte in een nacht naar beneden gestort. We hebben er niets van gemerkt.
Wat over bleef waren de korte zijdes en een paar muren met deuropeningen. Omdat dit allemaal te gevaarlijk werd hebben we toendertijd met behulp van een buldozer de resterende muren omgetrokken en de grote granieten blokken stuk voor stuk opgestapeld voor hergebruik.
Met een grote boeren aanhanger hebben we ladingen natuur steen van de ruine op verschillende plaatsen op het landgoed gelost zodat we ooit nog eens alle muren kunnen restaureren. Een groot deel van dit steen is bij het jachthondenhuis gestort
En zo gebruiken we continue materiaal van deze oude ruine.

En dan de aankomende winter.
De schoolbussen vertrekken bij slecht weer vervroegd naar huis, het wordt gemeld via een SMS bericht en je moet dan maar zorgen dat er iemand thuis is.
Bij heel slecht weer neemt de school de verantwoording niet meer om de kinderen met de bus thuis te brengen en moeten we ze zelf gaan halen.
Ook dat hebben we vorige winter een paar keer moeten doen.
Het klinkt misschien allemaal heel raar en overdreven maar afgelopen winter hebben de kids toch aardig wat winterse schooldagen thuis doorgebracht.

Het begint met dat de schoolbus niet komt.... we wachten dan 10 minuten bij de oprit bij het Maria beeld .......... dan gaan we naar huis en bellen rond 9 uur de school.
Eerder bellen heeft geen zin, er wordt toch niet opgenomen . En zodra ik dan zeg dat we van de schoolbus-route van Digoine zijn wordt bijna altijd gezegd..... ´blijf maar thuis vandaag´.
Ik maak me dus geen zorgen meer , sterker nog als het ´s ochtends , als de wekker gaat , fors sneeuwt , doen we de wekker uit en draaien we ons nog een half uurtje om.

We zullen zien hoe het deze winter gaat worden.
Het was hoe dan ook de tot half november alleen maar heel, heel erg nat.




Hartelijke groet,
Matthew & Jitske