 |  | Château de Digoine |  |  |
Eerste storm, volgende dak project
12/12/2011Soms ontstaan problemen, soms lossen problemen zich op.
6 december , de dag dat de schuilschuur klaar was, kregen we de eerste storm over ons heen.
Eerlijk gezegd heb ik niet goed genoeg op de weerberichten gelet anders hadden we de paarden wel op stal gedaan.
Nu stonden ze buiten in de regen en storm in de voorweide omdat het beton van de schuilschuur nog moest uitharden.
De storm kwam ´s nachts over, we merkten er weinig van.
´s Ochtends hebben we alleen de oprit afgewandeld want we hadden het idee dat we weinig schade hadden opgelopen.
´s avonds kwamen onze buren bij ons eten, Jean Noel zei gelijk toen hij binnen was.... ´ je zal wel blij zijn dat die enorme boom bij de weg door de storm om is zonder schade aan de muur.´ Wij hadden geen idee.
Wat bleek: de enorme dode woudreus die gevaarlijk dicht bij de weg stond; waar we ontzettend tegen opzagen om die om te zagen ; of om te laten zagen was door deze storm spontaan net langs de muur gevallen. Nou ja , hij is als een lucifer houtje afgebroken want er staat nu nog een stuk stam van ongeveer 8 meter hoog. De rest (20 meter) is om gegaan.
We hebben mazzel, die boom had zoveel schade aan de muur kunnen aanrichten, nu had hij alleen de entree naar dat gedeelte van het bos geblokkeerd en.... hij heeft het oude ijzeren hekwerk van de oude entree totaal vermorzeld.
De boom ligt hier nog voor de oude entree, de kleinere bomen die meegekomen zijn zijn al omgezaagd.
We hebben de afgelopen 2 jaar zo vaak bij de boom gestaan en ons afgevraagd hoe we dit probleem op moesten lossen.
Zo zie je maar weer
Eerste klus de dag erop was weer het vrijmaken van de doorgang, opzich al een forse klus want de enorme boom had ook nog eens 3 kleinere bomen in zijn val meegenomen.
David en Duchesse figureren als maatvoering.
De woudreus is inmiddels doorgezaagd, de doorgang bij de muur is weer vrij.
De stam komt bij David tot bijna aan zijn schouders.
Aan de andere kant van de entree in het bos ligt het andere stuk van de boom
De muur is ruim 2 meter hoog.
Onze prioriteit deze winter is veel aan daken werken.
Onze volgende klus is de abri achter de chambres d´hotes, een fors formaat overkapping waar we onze houtopslag hebben.
De abri zoals hij er nu bijstaat. Onder het donkerblauwe zeil liggen in stellingen eikenhouten planken te drogen
Het dak is er niet zo best aan toe, de dikke balk is verrot en moet in zijn geheel vervangen worden.
een groot aantal dakbalkjes waar de daklatten op rusten zijn ook door en door verrot.
De dakpannen zijn overwoekerd door mos en dat is ze funest geworden.
Het mos houdt namenlijk water vast, in de winter bevriest dat water en daardoor gaan (als de dakpannen al poreus zijn) de bovenlaag van de dakpannen kapot.
Dat is dus lang voor dat wij hier kwamen wonen al gebeurd. Hierdoor is een stuk dak kapotgegaan
In de loop der jaren wordt het gat steeds groter. Er moest een keer wat gebeuren..
We pakken deze klus nu aan omdat de houtvoorraad die we daar hebben liggen bijna op is.
We willen weer het nodige laten verzagen maar dan wel gelijk op een droge en logische manier bewaren.
Wat overbleef was heel veel troep hout, zoals Matt dat noemt, en dat moest verzaagd worden tot stookhout
Al het rest hout wordt door het raam van de stal de paardenstal ingegooid.
Het werd mijn taak, 2 dagen lang met de gevaarlijke afkantzaag aan het werk
Alles gebeurde in de paardenstal omdat het veel regende.
Nadat al het hout afgevoerd was kwam er bodem met donkere grond te voor schijn. Ongeveer15 a 20 cm dieper is een harde ondergrond, geen stenen vloer maar waarschijnlijk gewoon het granieten plateau waar het hele landgoed op staat.
Dus..... we hebben een oppervlakte van ongeveer 6 x 10 een schep diep zwarte grond die we geweldig kunnen gebruiken voor onze plantperken.
En dat is het nou altijd. Een klus wordt onderdeel van een volgende klus waardoor je overal bezig bent.
Want we hebben de afgelopen 2 jaar niet echt omgekeken naar de perken.
Met de verbouwing van het jachthuis hebben we daar voor gewoon geen tijd voor vrij kunnen maken.
Nu ga ik dat wel proberen. Het vriest niet, het is vies weer, maar daardoor toch prima weer om in de tuin te werken. Vies wordt ik toch wel.
Elke dag probeer ik gemiddeld 2 uur aan het werk te zijn met de perken. Alle vaste planten gaan eruit, daarna alles omspitten en o.a. de ellendige wortels van de klokwinde weghalen.
kruiwagens met zwarte grond ophalen bij de abri en dan weer herplanten. Het lijkt allemaal niet zo veel werk, maar het is een monniken werk omdat ik het vooral voor de aankomende jaren goed wil doen. Beplanting wordt hergegroepeerd, gescheurd, van andere stukken opgehaald , gesnoeid, bollen worden gepoot.
Dat kan allemaal omdat Jan Paul de tweede week van december weer voor 10 dagen is gearriveerd, waardoor hij met Matt samenwerkt en ik me meer op de tuin kan focussen.
De tuin bij het jachthuis is klaar, momenteel ben ik volop bezig bij de chambres d´hotes.
En terwijl voor mij tijdens de koffie de tuinboeken op tafel liggen, liggen er voor Matt en Jan Paul de houtverbindingsboeken uitgespreid
meer hierover in de volgende weekmail.
Het is al weken grauw, somber weer, op een zondag media december zijn we even naar een meer vlakbij gereden.
Annabelle staat verderop op de stuwdam.
twee foto´s van Barrage Pont du Roi,
Dit stuwmeer ligt verscholen in de bossen tussen St Emiland en Epinac op ongeveer 7 km bij ons vandaan.
Er zijn wandelpaden bij het meer maar zwemmen is verboden.
Maar goed ook want een paar weken terug was er in Le Journal ( de krant van deze omgeving) een foto van een fors formaat piranja die in dit grote meer gevangen was.
Het is een groot meer van ongeveer 60 ha , meer dan 30 meter diep en geschikt om te vissen.
We komen er eigenlijk niet vaak, terwijl het wel een heel mooie plek is.
Julius heeft nog even gevist maar had het na 10 minuten wel gezien. Te koud.
En dan nog een laatste update over onze vondeling, de teckel Napoleon (Nappie)
Tot november hadden we hem in huis aan een lijn omdat hij volop oorlog met Floortje en Tiger had. Sinds november hebben we hem ´s nachts op de begane grond los laten lopen ( met de poezen ) en toen dat goed ging hebben we hem sinds half november helemaal los in huis. Floortje (ons kleine poesje) had er nogal moeite mee en was in eerste instantie veel boven. Tiger mepte het hondje de hele kamer door. het was duidelijk payback time. Na een paar dagen was de rust weergekeerd, kwam Floortje wat regelmatiger voorzichtig naar beneden.hield Napoleon zich (soms met moeite) netjes in, en kwam Tiger tot onze verbazing op voor Floortje.
Kleine wondertjes bestaan want met het natte weer (sinds eind november) ligt Nappie ongeveer de hele dag voor de kachel en een van de poezen achter de kachel. Op 30 cm bij elkaar vandaan. Floorjte durft zelfs over Nappie heen te springen als hij ligt te slapen.
Fijn dat ons project voor binnen gelukt is.
Buiten is het allemaal nog niet vrede op aarde.
Tiger wordt als Nappie de kans krijgt opgejaagd waarop er binnen weer ravanche is van Tiger naar Nappie toe.
Floortje betrekken we nog maar even niet in deze moeizame vredesacties voor buiten..
Ook buiten zal het allemaal wel goed komen.
Ondertussen wil Vivaldi zich overal mee bemoeien en neemt duidelijk het standpunt van Napoleon in
Vivaldi heeft het gevoel dat hij een medestander die katten niks vindt heeft..
Duchesse , ach, zij vind alles best als er maar geen gedonder is, iedereen is in haar optiek aardig .
6 december , de dag dat de schuilschuur klaar was, kregen we de eerste storm over ons heen.
Eerlijk gezegd heb ik niet goed genoeg op de weerberichten gelet anders hadden we de paarden wel op stal gedaan.
Nu stonden ze buiten in de regen en storm in de voorweide omdat het beton van de schuilschuur nog moest uitharden.
De storm kwam ´s nachts over, we merkten er weinig van.
´s Ochtends hebben we alleen de oprit afgewandeld want we hadden het idee dat we weinig schade hadden opgelopen.
´s avonds kwamen onze buren bij ons eten, Jean Noel zei gelijk toen hij binnen was.... ´ je zal wel blij zijn dat die enorme boom bij de weg door de storm om is zonder schade aan de muur.´ Wij hadden geen idee.
Wat bleek: de enorme dode woudreus die gevaarlijk dicht bij de weg stond; waar we ontzettend tegen opzagen om die om te zagen ; of om te laten zagen was door deze storm spontaan net langs de muur gevallen. Nou ja , hij is als een lucifer houtje afgebroken want er staat nu nog een stuk stam van ongeveer 8 meter hoog. De rest (20 meter) is om gegaan.
We hebben mazzel, die boom had zoveel schade aan de muur kunnen aanrichten, nu had hij alleen de entree naar dat gedeelte van het bos geblokkeerd en.... hij heeft het oude ijzeren hekwerk van de oude entree totaal vermorzeld.
De boom ligt hier nog voor de oude entree, de kleinere bomen die meegekomen zijn zijn al omgezaagd.
We hebben de afgelopen 2 jaar zo vaak bij de boom gestaan en ons afgevraagd hoe we dit probleem op moesten lossen.
Zo zie je maar weer
Eerste klus de dag erop was weer het vrijmaken van de doorgang, opzich al een forse klus want de enorme boom had ook nog eens 3 kleinere bomen in zijn val meegenomen.
David en Duchesse figureren als maatvoering.
De woudreus is inmiddels doorgezaagd, de doorgang bij de muur is weer vrij.
De stam komt bij David tot bijna aan zijn schouders.
Aan de andere kant van de entree in het bos ligt het andere stuk van de boom
De muur is ruim 2 meter hoog.
Onze prioriteit deze winter is veel aan daken werken.
Onze volgende klus is de abri achter de chambres d´hotes, een fors formaat overkapping waar we onze houtopslag hebben.
De abri zoals hij er nu bijstaat. Onder het donkerblauwe zeil liggen in stellingen eikenhouten planken te drogen
Het dak is er niet zo best aan toe, de dikke balk is verrot en moet in zijn geheel vervangen worden.
een groot aantal dakbalkjes waar de daklatten op rusten zijn ook door en door verrot.
De dakpannen zijn overwoekerd door mos en dat is ze funest geworden.
Het mos houdt namenlijk water vast, in de winter bevriest dat water en daardoor gaan (als de dakpannen al poreus zijn) de bovenlaag van de dakpannen kapot.
Dat is dus lang voor dat wij hier kwamen wonen al gebeurd. Hierdoor is een stuk dak kapotgegaan
In de loop der jaren wordt het gat steeds groter. Er moest een keer wat gebeuren..
We pakken deze klus nu aan omdat de houtvoorraad die we daar hebben liggen bijna op is.
We willen weer het nodige laten verzagen maar dan wel gelijk op een droge en logische manier bewaren.
Wat overbleef was heel veel troep hout, zoals Matt dat noemt, en dat moest verzaagd worden tot stookhout
Al het rest hout wordt door het raam van de stal de paardenstal ingegooid.
Het werd mijn taak, 2 dagen lang met de gevaarlijke afkantzaag aan het werk
Alles gebeurde in de paardenstal omdat het veel regende.
Nadat al het hout afgevoerd was kwam er bodem met donkere grond te voor schijn. Ongeveer15 a 20 cm dieper is een harde ondergrond, geen stenen vloer maar waarschijnlijk gewoon het granieten plateau waar het hele landgoed op staat.
Dus..... we hebben een oppervlakte van ongeveer 6 x 10 een schep diep zwarte grond die we geweldig kunnen gebruiken voor onze plantperken.
En dat is het nou altijd. Een klus wordt onderdeel van een volgende klus waardoor je overal bezig bent.
Want we hebben de afgelopen 2 jaar niet echt omgekeken naar de perken.
Met de verbouwing van het jachthuis hebben we daar voor gewoon geen tijd voor vrij kunnen maken.
Nu ga ik dat wel proberen. Het vriest niet, het is vies weer, maar daardoor toch prima weer om in de tuin te werken. Vies wordt ik toch wel.
Elke dag probeer ik gemiddeld 2 uur aan het werk te zijn met de perken. Alle vaste planten gaan eruit, daarna alles omspitten en o.a. de ellendige wortels van de klokwinde weghalen.
kruiwagens met zwarte grond ophalen bij de abri en dan weer herplanten. Het lijkt allemaal niet zo veel werk, maar het is een monniken werk omdat ik het vooral voor de aankomende jaren goed wil doen. Beplanting wordt hergegroepeerd, gescheurd, van andere stukken opgehaald , gesnoeid, bollen worden gepoot.
Dat kan allemaal omdat Jan Paul de tweede week van december weer voor 10 dagen is gearriveerd, waardoor hij met Matt samenwerkt en ik me meer op de tuin kan focussen.
De tuin bij het jachthuis is klaar, momenteel ben ik volop bezig bij de chambres d´hotes.
En terwijl voor mij tijdens de koffie de tuinboeken op tafel liggen, liggen er voor Matt en Jan Paul de houtverbindingsboeken uitgespreid
meer hierover in de volgende weekmail.
Het is al weken grauw, somber weer, op een zondag media december zijn we even naar een meer vlakbij gereden.
Annabelle staat verderop op de stuwdam.
twee foto´s van Barrage Pont du Roi,
Dit stuwmeer ligt verscholen in de bossen tussen St Emiland en Epinac op ongeveer 7 km bij ons vandaan.
Er zijn wandelpaden bij het meer maar zwemmen is verboden.
Maar goed ook want een paar weken terug was er in Le Journal ( de krant van deze omgeving) een foto van een fors formaat piranja die in dit grote meer gevangen was.
Het is een groot meer van ongeveer 60 ha , meer dan 30 meter diep en geschikt om te vissen.
We komen er eigenlijk niet vaak, terwijl het wel een heel mooie plek is.
Julius heeft nog even gevist maar had het na 10 minuten wel gezien. Te koud.
En dan nog een laatste update over onze vondeling, de teckel Napoleon (Nappie)
Tot november hadden we hem in huis aan een lijn omdat hij volop oorlog met Floortje en Tiger had. Sinds november hebben we hem ´s nachts op de begane grond los laten lopen ( met de poezen ) en toen dat goed ging hebben we hem sinds half november helemaal los in huis. Floortje (ons kleine poesje) had er nogal moeite mee en was in eerste instantie veel boven. Tiger mepte het hondje de hele kamer door. het was duidelijk payback time. Na een paar dagen was de rust weergekeerd, kwam Floortje wat regelmatiger voorzichtig naar beneden.hield Napoleon zich (soms met moeite) netjes in, en kwam Tiger tot onze verbazing op voor Floortje.
Kleine wondertjes bestaan want met het natte weer (sinds eind november) ligt Nappie ongeveer de hele dag voor de kachel en een van de poezen achter de kachel. Op 30 cm bij elkaar vandaan. Floorjte durft zelfs over Nappie heen te springen als hij ligt te slapen.
Fijn dat ons project voor binnen gelukt is.
Buiten is het allemaal nog niet vrede op aarde.
Tiger wordt als Nappie de kans krijgt opgejaagd waarop er binnen weer ravanche is van Tiger naar Nappie toe.
Floortje betrekken we nog maar even niet in deze moeizame vredesacties voor buiten..
Ook buiten zal het allemaal wel goed komen.
Ondertussen wil Vivaldi zich overal mee bemoeien en neemt duidelijk het standpunt van Napoleon in
Vivaldi heeft het gevoel dat hij een medestander die katten niks vindt heeft..
Duchesse , ach, zij vind alles best als er maar geen gedonder is, iedereen is in haar optiek aardig .
Nieuws 2024
Nieuws 2023
Nieuws 2022
Nieuws 2021
Nieuws 2019
Nieuws 2018
Nieuws 2017
Nieuws 2016
Nieuws 2015
Nieuws 2014
Nieuws 2013
Nieuws 2012
Nieuws 2011
Nieuws 2010
Nieuws 2009
Nieuws 2008
Nieuws 2007
