Hallo allemaal,

De vakantie is begonnen voor de kids.
Annabelle hebben we afgelopen zondag naar Colonge La Madeleine gebracht waar zij samen met 2 vriendinnetjes een week op kamp gaat waarbij ze ook veel gaan paardrijden. Het is maar 5 km bij ons vandaan en dat vindt ze wel heel fijn.
Gebruikelijk is dat je geen contact hebt, je kan een kaart sturen maar dat is het dan wel zo een beetje.
De leiding zegt gewoon, als er wat is bellen we je wel.
Zaterdag ochtend kunnen we haar weer ophalen, waarschijnlijk erg moe maar dat geeft niet.

De jongens zijn sinds maandag hele dagen naar de poneyclub waar ze normaal poneyrijden, een kwartiertje rijden bij ons vandaan.
´s ochtends om 9 uur zetten we ze daar af en ´s middags om 5 uur halen we ze weer op.
Gisteren(dinsdag) hadden ze ´s ochtends een uur les gehad met springen, ´s middags gewoon les en ook nog voltige (zonder zadel op een groot paard met 1.74 schofthoogte allerlei behendigheidsoefeningen doen).
David stond gisteravond onder de douche met zulke zere benen. Hij heeft gewoon spierpijn van al dat rijden.
Vandaag is het prachtig weer en staat er een rit van een paar uur op het programma.
Als ze ook ´s avonds thuis komen zijn ze total loss maar ze hebben het heerlijk naar hun zin en dat is toch het belangrijkste.

Vorige week was het raak. Het hooi voor de jaarlingen (want dat zijn het inmiddels) kwam er aan.
De afspraak was dat de boer 2 dagen van te voren zou bellen zodat wij de aanpassingen in de meterkast (naar 380 volt) konden maken en de hooizolder verder op konden ruimen. Natuurlijk gebeurt dat niet.
Het was prachtig weer.
Matt had al ontzettend veel ladingen oud stro en troep afgevoerd maar er lag nog het nodige.
Dinsdag waren we uitgenodigd voor een aperatief bij onze franse collega´s 4 km de heuvel op.
Een aperatief is een ruim begrip. Het kan een likeurtje zijn, het kan borrelen zijn, een eenvoudige maaltijd tot een hele maaltijd.
Moeilijk dus. We hadden maar een uur de tijd, dat hadden we ook doorgegeven en gingen er van uit dat het borrelen werd.
Maar nee, daar aangekomen was de tafel gedekt, het werd dineren om 12.00 uur en zoiets begint met een khir, gevolgt door rode wijn.
Drank tussen de middag is bij ons geen succes, we worden er erg sloom van en doen vervolgens niet veel meer.
Tijdens het desert (het was inmiddels 14.15 !) kregen we een belletje van de boer van het hooi, of hij na 17.00 uur kon komen met het hooi.
Niks 2 dagen van te voren melden. En we waren niet klaar !
Eigenlijk heel frans, we hebben ons desert opgegeten, zijn naar huis gegaan en hebben ons omgekleed en met een wijntje in onze maag aan het werk gegaan.
Om 15.00 uur stond ik met stofmasker en lange broek met een buiten temperatuur van 40 graden de hooizolder verder leeg te maken en aan te vegen.
Matt was ondertussen bezig om de meterkast aan te passen waardoor we de rolband van de boer op 380 volt konden gebruiken.
Wat was het heet en een vies werk en wat was het nodig.



Rond 17.00 uur was alles zo goed als het kon klaar, tenminste het gedeelte waar het hooi moest komen.
Gelukkig hadden we geen table d´hote.
Wel had Annabelle de repetitie van haar dansen die zij op het grote feest van La Vivre moet uitvoeren.
Ik vertrok om 17.30 nog geen hooibaal in zicht....
Alleen de tapis (de loopband) was gebracht.



Uiteindelijk kwamen de karren om 19.00 uur, ik was inmiddels weer thuis. Drie boeren, een van de echtgenoten en twee kinderen waren mee.
De loopband werd op de tijdelijke 380 volt aangesloten en werkte ! We hadden het niet uit kunnen testen, maar Matt had al gezegd dat het wel goed kwam.
In no time waren twee grote karren volgestouwd met hooi weggewerkt.
Een van de boeren stond in de kar en prikte de hooibalen op de loopband, boven stond Matt met de twee andere mannen en de echtgenoten en verdeelden zo de balen over de vloer zodat het gewicht mooi verspreid werd.
Onder aan de band stond een van de kinderen de hooibalen te tellen. Boven op de hooizolder zat Annabelle met een van de dochtertjes op een baal hooi de balen nogmaals te tellen die van de band afrolden.
Het ging geweldig snel, als we al die balen de trap op hadden moeten sjouwen waren we dagen bezig geweest.



Uiteindelijk hebben we 420 balen hooi. Genoeg om de winter door te komen, want we hadden ongeveer 350 berekend.
Toch zijn we heel blij dat hij opeens belde voor de levering van het hooi want dinsdag avond kwam er onweer en woensdag was het raak met een hele dag regen.
Heel veel grote ronde balen liggen nog in de velden en hebben inmiddels aardig wat buien meegemaakt.
Jean Noel, onze buurman, is gestopt met maaien omdat de weersverwachtingen te instabiel zijn om nog meer te kunnen hooien.
We hebben al met al geluk gehad en het scheelt ons van de winter elke 3 weken een rit met de paardentrailer om balen te halen.



De hooi zolder is nog niet helemaal opgeruimd, een heel groot gedeelte ligt nog vol met oud stro en troep, maar toch, we hebben een heel grote ruimte ons weer toegeëigend en dat tussen alle bedrijven door en hoogseizoen. We zijn er best trots op.

Nu komen toch echt de gordijnen van David aan de beurt. Hij slaapt nog steeds zonder gordijnen en is er inmiddels wel aan gewend, maar het zou fijn zijn als het een stuk donkerder in zijn kamer is zodat hij ´s avonds beter in slaap kan vallen.

Jitt