We hebben veel werk verzet voor het jachthondenhuis die wij in 2011 gaan verhuren als vakantie huis. Later in de mail meer.

Net na Sinterklaas was het gaan dooien met als gevolg dat wederom de voorweide onderliep, het meer hoog kwam te staan en de paarden weer naar binnen moesten omdat de weide bij het meer onder water kwam te staan.
Wij zijn zo een beetje het verzamel bekken van de omliggende heuvels.
Om precies te zijn: We liggen in een klein dalletje op een heuvelrug, waardoor al het water naar ons toe komt.
Op ons terrein komen 3 ´riviertjes´ samen. de 2 uitlaten van het meer en het miniscule riviertje wat in de lage weide voor de noord facade van het kasteel (de zijde met de enorme donjons) langs stroomt. In de buurt van de orangerie komt alles samen.

Bij hevige regen, zoals 15 november, of bij een dooi inval zoals 7 december, verandert het riviertje bij het kasteel in een enorm opvang bekken en wordt de lage weide bij het kasteel een enorm meer.



Aan de andere kant van het landgoed , bij het moeras gedeelte van het meer komt er zoveel instromend water van de rivier van St. Gervais sur Couches dat de sluisen het niet meer aankomen waardoor o.a. de weide bij het meer onder water komt te staan.

Het water was iets minder hoog dan 15 november. ´s Avonds rond half elf gingen we nog een controle rondje maken met de zaklamp en kwamen er achter dat we de waterbak van de paarden vergeten hadden om veilig te stellen. De gegavaniseerde 200 liter water bak die voor de helft met water stond, stond niet meer en was inmiddels in de weide bij het meer aan het drijven.
We konden er met laarzen niet meer bij. Matt had een idee met het boot anker en touw van David..
Vanaf het hogere, droge gedeelte in de weide gooide hij in het donker het anker, terwijl ik met de zaklamp op het doel ( de 200 liter waterbak) richtte.
Het lukte, hij viel precies in de waterbak, Matt helemaal blij, ik stom verbaasd. Het touw hebben we aan een dikke paal vast gemaakt, waterbak gered. Want het is zonde om de volgende dag erachter te komen dat de waterbak weggedreven of gezonken is.
En zo zijn we net als iedereen zoet geweest met water of sneeuw.

Voor de rest werd alles even normaal, de schoolbussen reden, kids gingen naar school en wij konden volop aan het werk.
Het inpandige balkon van het jachthondenhuis was aan de beurt.



Eerst moesten deze allerlaatse 4 panelen 3x afgelakt worden in de tot schilderruimte omgebouwde woonkamer van de chambres d´hotes.



Daarna moesten de panelen onder dezelfde hoek als de andere zijde opgebouwd worden waarbij we rekening moesten houden met alle uitstekende delen van de balkconstructie.
Matt stond op een ladder op het balkon te prutsen, ik aan de andere kant van de raam partij (in de toekomstige badkamer) op een ladder en zo moest elk paneel er tien keer uit omdat het net niet goed genoeg zat. Dat ene stuk inpandig dak heeft ons zoals gepland, een week gekost.
En nu hebben we een soort ´chalet balkon´ en dat bedoel ik heel positief.
Inmiddels hebben we er twee stoelen staan en onze eerste kopjes koffie al gedronken.



We hebben samen de resterende ramen geplaatst.
We zijn glas en waterdicht, het jachthondenhuis kon verzekerd worden.



En .. op dinsdag 14 december hebben we een mijlpaal bereikt, de kachel brandt in het jachthondenhuis, hij doet het prima
Momenteel stoken we alleen nog maar in de ijzeren bak.
Rondom de ijzeren bak en de hele achterzijde moet nog afgewerkt worden met grote natuurstenen blokken maar het hele systeem is helemaal klaar
(In vorige berichten kan je lezen hoe we de 14e eeuwse schouw hebben opgebouwd)



Donderdag 15 december, geen schoolbussen, geen school, veel sneeuw. In de hele Saone en Loire mochten de schoolbussen niet meer rijden. Op het college waren 60 kinderen ipv meer dan 300 kinderen, er werd geen les gegeven. Maar toch, volgens het protocol mag de school ondanks het slechte weer niet zeggen dat het beter is om de kids thuis te laten.
Nee hoor, in plaats daarvan zeggen ze. ´ het is uw besluit als u de kinderen thuis houdt, de school is geopend´ Als ik dan zeg dat ze thuis blijven, wordt er gezegd ´dat is uw keuze ´ Daar moet ik het dan maar mee doen en dat doe ik ook want men bedoelt er mee dat ze liever niet nog meer kinderen op school niks willen laten doen.

Donderdagavond hebben we onze jonge trekpaarden, Titan en Troy, binnen gezet omdat er nog veel meer sneeuw aan zou komen. ( viel trouwens erg mee)
Sneeuwschuiver kwam weer tot aan het hek , blijft fantastisch dat dat zomaar gebeurd.
Vrijdag geen wekker gezet, er zou geen bus rijden, waarom zouden wij dan wel met de auto op de slechte wegen wagen.
School gebeld dat ze niet zouden komen .Alle festiviteiten ivm kerst waren afgelast. Scholen gingen aan het eind van de ochtend dicht in het hele departement.
En zo hebben de kids 2 dagen eerder kerst vakantie en hebben ze volop plezier in de sneeuw gehad.



Vrijdag ochtend hebben we de vriendjes, zoals we onze trekpaarden noemen, vroeg terug gezet in de weide bij het meer.
Het had fors gevroren en met de krakende sneeuw vonden ze het best spannend, ze gedroegen zich erg braaf..
In zo´n geval zingen we altijd een geruststellend deuntje
Vanaf de stal op de binnenplaats naar de weide bij het meer is niet ver maar ze worden er rustig van, want als wij onrustig doen dan wordt dat niks in de sneeuw met 2 jolige jonge kolossen van ruim 900 kilo.
Titan pas is al een keer op het schuine gedeelte van de weide al stappend door de sneeuw volledig onderuit gegaan, met 4 benen in de lucht, zonder letsel gelukkig.
Annabelle zag het gebeuren, stond er vlakbij en zei nog ´wat doet ie nou ´ In no time lag hij onderuit, in no time stond hij weer.
Dus met de sneeuw geldt : als we met de paarden aan een touw lopen, lopen wij bij de schuine gedeeltes in de weide of waar dan ook altijd aan de hoge kant.

Een van onze vaste rituelen is het uitzoeken van een kerstboom in ons eigen bos.
En wat was Floortje, ons kleine vondeling poesje, daar blij mee.
Ik had al eens eerder geschreven dat ze graag in bomen klimt en speelt.
Nou, ze was helemaal in haar element, klimt per dag meerdere keren in ´haar´ boom en ligt dan lang uit de boel te bekijken of verkent tak tot tak haar domein en tikt wat tegen de kerstversiering..
Natuurlijk bezwijken er kerstballen, ach het geeft niks.
Zodra we de boom zien bewegen weten we het..... Ons knuffelpoesje Floor is in haar element.