antieke flessen uit de ruine naast ons huis
We zijn volop bezig met de restauratie van het jachthondenhuis, Maison de Brenet. Een prachtig gebouw met uitzicht op ons meer.
Het ligt ver van de chambres d´hotes en geeft met de tijd volop privacy voor de gasten die het huis gaan huren.
De tailleur de Pierre(steenhouwer Victor), is gearriveerd, we zijn hardstikke blij met hem. Hij is kundig kent de oude restauratie methodes en is zeer sympathiek.
Wij doen altijd alles zelf maar hadden al eerder besloten om dit ´spelen met grote blokken´ uit te besteden, het is heel specialistisch werk.
Als een Fransman bij je werkt wordt je geacht tussen de middag een goede warme maaltijd voor te schotelen. Dat is een ongeschreven regel.
Matt vind het prima, zou het liefst 2x per dag warm eten. Ik vind het niks, bovendien kost het me rond het middaguur veel meer tijd dan dat we op zijn Hollands snel een boterham smeren. Al met al vind ik het wennen.
Onze dagen zijn lang, hij is er rond 8 uur en vertrekt vaak pas weer rond 7 uur ´s avonds. Daarna volgen al onze activiteiten die we normaal gesproken overdag doen.
In eerste instantie zou Victor alleen een doorgang van het oude huis naar de uitbouw maken.
Onze plannen zijn gewijzigd. Hij gaat heel veel restauratie werk doen aan de gemetselde gewelven in het gebouw, de kapotte rond gemetselde latijen boven elke deur opening herstellen, opbouwen van een eeuwenoude schoorsteenmantel (vergelijkbaar met die in ons huis) en het opbouwen van grote stenen blokken .
Al het materiaal voor de restauratie is overigens hier terplekke op het landgoed. Gelukkig maar, anders zou dit allemaal onbetaalbaar worden.
De oude ruine die naast ons huis stond, die we een aantal jaar geleden helaas moesten slopen. De grote blokken worden nu hergebruikt ter restauratie van het jachthondenhuis
Victor is begonnen met het opbouwen/afwerken van een stenen muur opgebouwd uit grote blokken.
In de dagen voordat hij arriveerde hadden we al een groot aantal blokken met de landrover en aanhangerconstructie opgehaald naast het huis.
De blokken zijn afkomstig van de oude ruine waarvan een deel een aantal jaar geleden instortte waardoor we genoodzaakt waren om bijna het hele gebouw te slopen. Voor de sloop hebben we alle antieke flessen uit de verschillende ruimtes gehaald.
Ook een van de gewelfde kelders van de ruine is nog in tact gebleven. Tijdens het slopen vonden we half onder de grond, totaal overwoekerd een groot aantal gedecoreerde steenblokken die van een grote schoorsteenmantel bleken te zijn.
Al die blokken lagen jaren in afwachting van een nieuwe bestemming en worden nu volop gebruikt en aangepast.
Elk blok moet op maat gemaakt worden.
In eerste instantie gebeurd dat met een haakse slijper met een speciaal blad.
Daarmee snijdt hij repen in het steen die hij vervolgens wegslaat met een hamer.
Als het blok de goede afmetingen heeft wordt aan de zijde waar hij op maat gezaagd is een oude finition gemaakt.
Hij heeft hiervoor 2 speciale hamers met verschillende puntdiktes. Daarmee wordt het vlak weer oud gemaakt.
Als laatste wordt met een beitel, wat meer lijkt op een klein sloopijzertje alle randen voorzien van korte inkepingen.
Dit voorkomt dat het steen gaat afbrokkelen.
de rand in de stenen zijn gemaakt zodat de deurkozijnen er netjes achter vallen.
(deuren gaan naar binnen open in Frankrijk)
Sneeuw, ja het had gesneeuwd op 11 maart, inmiddels is het voorjaar gestart
Het is een tijdrovend werk, het resultaat is prachtig.
Het opbouwen van een muur vraagt veel denkwerk.
Van Victor, de steenhouwer , maar ook Matt. Soms is het nodig om stukken steen te slopen of bestaande grote blokken die al in de muur zaten aan te passen.
Matt moet elke keer weer een constructie bedenken waardoor de stenen op de goede hoogte getakeld worden, dat Victor goed bij zijn werk kan qua hoogte en...... dat de steen op zijn plek komt.
Is hij eenmaal op zijn plek dan moet blok voor blok ondersteund worden met stempels, krikken enz.
Het kost Matt en zijn vader , die volop meehelpt, een groot deel van de dag om Victor bij te houden en te ondersteunen.
Af en toe lijkt het hier wel de middeleeuwen. Met behulp van kleine boomstammetjes of afgezaagde stukken steigermateriaal worden de onhandelbare blokken met beleid op hun plaats gerold. Zijn de blokken wat kleiner dan wordt het simpele mankracht.
Daarna volgt het exact op zijn plaats zetten met behulp van houten wigjes waardoor het blok goed op zijn plaats gefixeerd wordt.
Dan het inmetselen waarbij hij een gleufje open houd tussen de voegen.
Die vult hij met behulp van simpele trechterjes (gemaakt van een plastic waterflesje) met heel vloeibare voeg waardoor de stenen blokken overal hun hechting gaan krijgen. Regelmatig controleert hij daarna of er nog voeg uitstroomt, vult bij en na een dag is het dan in orde en kan het gaatje dicht gemaakt worden.
De hele truc is natuurlijk dat je het restauratie werk niet kan zien.
Het resultaat ? Prachtig vakwerk.
De stenen muur was ´rafelig´.
Alleen de hoekblokken stonden nog overeind. Alle grote blokken rechts zijn opgebouwd.
De laatste blokken worden opgebouwd.
ook zie je de gaatjes waar de vloeibare voeg in wordt gegoten
Ik help momenteel niet veel bij het jachthondenhuis. Matt zijn vader is volop aan het meewerken, ik kon daardoor dagen door het kasteel zwerven om foto´s te maken voor het boek over het landgoed. Dat is niet makkelijk. Elke keer controleer ik de foto´s op de laptop en kom vaak tot de conclusie dat het niet goed genoeg is. We komen er wel, het kost gewoon heel veel tijd.
Het is bere koud in het kasteel. Doordat de winter zo lang en koud is geweest is de kou door en door in het kasteel.
Zodra je de voordeur open doet lijkt het wel of je een vrieskist in loopt. Het zal nog wel lang duren voordat het weer beter wordt.
Daarnaast rij ik stad en land af om bouwmaterialen, zakken zand, kalk op te halen om zo de mannen zoveel mogelijk te ontzien.
Onze honden Duchesse en Vivaldi vol aandacht voor alle activiteiten
Het is druk...... er gebeurd veel en daar zijn we heel blij mee !