De forsytia´s staan in bloei en de eeuwenoude kastanje boom in de voorweide begint flink uit te lopen
Het is mijn favoriete boom.
Vanaf onze eetkamer tafel hebben we zicht op de oude kastanje boom die in het voorjaar als eerste dikke knoppen en beginnend blad toont .
In het najaar kleurt de kruin van deze boom als eerste om aan te geven dat het echt over is met de zomer.




Lieve vrienden van ons hebben aangeboden om af en toe in de tuin te helpen.
En zo hebben we dan eindelijk na 8 jaar besloten om de rozen in het rozenperk bij de ontbijt tafels naar de eeuwige jachtvelden te sturen.



Het is nooit wat geworden ook al heb ik elk jaar nieuwe aanplant gedaan.
Het blijft een ovaal grasveld met nu in het midden een verhoogd perk omgeven door natuursteen gevuld met margrieten, irissen, asters en dahlia´s waardoor we in elk jaargetijde kleur houden.

Het Paasweekendis altijd de start van het nieuwe seizoen, we hadden een gezellig druk weekend.

Maandag, 2e Paasdag heeft Matt met onze zoon Julius 4 platanen opgehaald bij een kweker.
Plantenkwekerijen zien er echt heel anders uit dan in Nederland.
Bijna altijd is het vergane glorie.
Gelukkig zagen deze bomen er goed uit.



Helaas waren er vorig jaar 4 van de 8 platanen op de binnenplaats dood gegaan.
Het was onze fout, door de renovatie werkzaamheden van het jachthuis hebben we de bomen niet vaak genoeg water gegeven toen het in het voorjaar zo lang droog was. Nu is het nog net de goede periode om nieuwe te plaatsen.




Tja en dan Duchesse, onze Leonberger, de foto´s van Roodkapje in het vorige nieuwsbericht waren de laatste momenten van de rode kap.
Na heel veel rollen op haar rug en botsen tegen muren (volgens ons met opzet) is het haar gelukt om de kap een dag na de foto´s te scheuren.
Het kon zo niet verder, Matt ging met haar naar de veearts, die heeft vervolgens een deel van haar vacht op haar kont weggeschoren, een stuk van 30 cm tot aan haar staart. De allergie plekken moesten we vervolgens behandelen met van alles en nog wat.
Het is jammer maar Duchesse is daardoor niet chique meer.
Er zit weer een dun laagje vacht op maar toch, het zal wel een half jaartje duren voor dat ze er weer representatief uit ziet.
En toch .... iedereen knuffelde haar dit weekend.
Ze ziet haar eigen kont ook niet en is er van overtuigd dat ze er nog steeds fraai uitziet.



Napoleon, of te wel Nappie, daarentegen ziet er ten opzichte van vorig voorjaar zo goed uit.
Vorig jaar maart hebben we hem als jong scharminkelig hondje gevonden langs de weg. Een eigenaar heeft zich nooit gemeld.
Hij heeft inmiddels een dik vachtje, geniet van zijn vrijheid en heeft een vast ritme gecreeerd.
´s ochtends loopt hij met Matt en Vivaldi en Duchesse mee door het bos richting de paarden. Vervolgens haakt hij ergens halverwege in het bos af.
Verdwijnt naar de vosholen, een koeienweide of waar dan ook en komt dan meestal 2 uur later als een soort baggerbaaltje terug.

Vervolgens prijzen wij hem de hemel in omdat hij toch maar thuis komt, krijgt hij eten, gaat hij voor of achter de kachel slapen en is daarna niet echt meer te porren voor een lange wandeling... tenzij..... hij een egel gevonden heeft. Want dat is een drama. Uren kan hij blaffen naar zo een dier, hij probeert hem ook mee te nemen.
David (onze jongste zoon) is degene die hem dan ergens in het bos gaat ophalen. Komt hij daarna toch weer buiten is hij gelijk vertrokken naar de egel en isj weer uren aan het blaffen.
We weten inmiddels dat we heel veel egels hebben rondzwerven.