Hallo allemaal.

Het is koud ´s nachts, de hele tijd hebben we rond de -8, dan blijft het de hele ochtend nog koud en in de middag met de zon (want het is prachtig weer) is het heerlijk buitenwerk weer. Elke ochtend staat Matt het ijs van het water van de paarden kapot te slaan en staan de veulens met ijs op hun vacht te wachten.
De riviertjes zijn niet bevroren, het meer wel.

Nou, het mag duidelijk zijn, de deadline van 8 februari die wij ons gesteld hadden ivm de vakantie van de kids, hebben we niet gehaald.
Jammer, maar we zijn toch een heel eind. Mede omdat we ook gelijk de gang meenemen zijn we nog niet klaar. En er zijn per dag zoveel andere dingen te doen.

In de praktijk is het namenlijk zo dat we nooit een hele dag aan het renoveren zijn.
We hebben al onze vaste handelingen over de dag gespreid waardoor onze werkbare uren toch flink ingekort worden.
En nu hebben de kids vanaf afgelopen zaterdag vrij.
Het betekent dat we een stuk minder boven aan het werk zijn.

De dag is verdeelt in 2 stukken, zo tijdens de vakantie.
´s Ochtends met de kou zijn we binnen bezig.
De kids hebben allemaal tijdens de vakantie hun eigen taken. Waaronder de emmers paardenbrokken klaarmaken, hondeneten klaarmaken, hooi brengen in de weide, koffie zetten, hout halen voor de kachels, met de honden wandelen, veulens naar de weide brengen, post halen bij de brievenbus enz. Het werkt prima en ze hebben er erg veel lol in.
Zo zijn we meestal rond 10.00 uur klaar, gaat Matt aan de slag boven en begin ik met huiswerk. Want ja ook dat is in Frankrijk tijdens de vakantie heel gewoon.
Daarna ga ik ook aan de slag, schuren, schuren en nog eens schuren, kitten en afwerken.
Na de middag vertrekken we met landrover, honden, ladder, kettingzagen, touwen, tangen en met een rugzak vol eetbaars en drinkbaars het bos in.
De werkplek is momenteel helemaal aan de andere kant van het landgoed waar de rivier het meer in stroomt.
Eigenlijk moet je het zo zien. Als je volgens onze routebeschrijving naar ons toe rijdt kom je op een gegeven moment over een kleine brug, het begin van het landgoed.
Daar zijn we bomen aan het omzagen langs de kant van de weg. Reden? De bomen hingen met dikke takken in de leidingen van France Telecom. FT had al een noodleiding aangelegd. Maar toch. Als de bomen omgaan, zijn wij verantwoordelijk. Een aantal bomen hingen ook vrij scheef over de leiding heen en moesten na het inzagen met lier en touwen de goede kant op omgetrokken worden. Ondertussen zijn de kids heerlijk in het bos aan het spelen. Boomhutten aan het bouwen, op omgevallen bomen aan het klauteren en wat vooral heel leuk is op bomen klauteren die over de rivier gevallen zijn.
Voor David is de rugzak met van alles er in het belangrijkste.



Terwijl Matt aan het zagen is, let ik op de kids en ben ik bezig om alle bramen te verwijderen om zo een pad vrij te maken zodat we van het voorjaar daadwerkelijk om het meer heen kunnen lopen. Het gaat heel goed. Er liggen enorme stapels. En doordat het in het bos in de grond niet vriest en de grond vrij droog is kan ik de meeste bramen met wortels en al meetrekken. Nu na 4 middagen werken zou je al redelijk goed een rondje meer kunnen doen. Ik denk nog 2 middagen en het is een feit.

Door al het omzagen hebben we inmiddels natuurlijk ook al weer de eerste stapels gezaagd hout van 1 meter achter de duiventil liggen. Het uitladen van het hout uit de landrover is ook een van de klussen die de kids leuk vinden.

Maar hoe zit het nou met de verbouwing boven.
- De garderobe kast is helemaal af, inclusief ophangsysteem voor overhemden, een houten vloer, een deur die helemaal afgeschuurd is enz.. Julius en Annabelle hebben de vloer prachtig in de bijts gezet en vandaag heb ik met veel plezier onze hangkleding in een prachtige garderobe kast gehangen. Ik ben helemaal blij. De 2 rekken op onze slaapkamer zijn weg. Het begin is er.
- 4 van de 6 deuren op de gang zijn helemaal met afbijt behandeld, buiten geschuurd en zijn nu prachtige eiken deuren geworden. Wel zonder deurkrukken overigens, want de deurkrukken waren afgrijselijk en hebben we eraf gesloopt. Nu openen we de deuren met een zeskant sleutel totdat we passende deurkrukken hebben gevonden. Per deur heeft het me een halve dag schuren gekost en daarnaast het handschuren voor alle randjes, maar het resultaat mag er zijn.
- Een aantal deurposten is ook helemaal kaal geschuurd en de randen tussen de deurposten en het stuucwerk ben ik met een kitspuit - werkend op een compressor - aan het bijwerken. De reden waarom we de gang ook bij het project hebben genomen is omdat we heel veel stof maken van o.a. het schuren van de deurposten. Laat dat stof er nu maar allemaal zijn dan hebben we het maar gehad, want als het goed is gaat de eerste nieuwe houten vloer (voor Annabelle haar kamer) geplaatst worden en dan willen we niet weer allemaal troep van de gang, in een kamer die net af is.
- Matt is elke dag aan het stucen, het is altijd veel meer werk dan je denkt en hij doet het altijd maar een paar uur omdat hij anders te veel last krijgt van zijn rug. Alle scheuren in de gang zijn weer dicht, de muren in de gang zijn klaar. Het plafond in de slaapkamer wordt per dag beter.
- Een van de deuren aan de kant van Annabelle haar kamer is afgewerkt met gipsplaat en verder gestuucd.
- Boven de staldeur (is nu kastdeur) is alles dicht en afgewerkt.
- We hebben een verstevigingsbalk aangebracht op de plaats waar eerst de tussenmuur zat.
- En allerlei kleine afwerkklussen verricht.
Het blijft doorwerken maar het gaat goed.

Het is heerlijk om een nieuwe boiler te hebben waardoor we geen geknoei meer hebben met tijdschakelaars en verlengsnoeren.

En tja, dan heb je ook nog van die onvoorziene werkzaamheden die altijd veel tijd kosten.

Toen gasten afgelopen zondag aan het wandelen waren vonden ze een groot dood everzwijn bij de orangerie.
Ze kwamen het even zeggen en we zijn maar eens gaan kijken.
Het dier, een vrouwtje, was waarschijnlijk al een week dood maar doordat het koud is, was het dier nog intact. Wel waren vossen al bezig geweest met de ingewanden van het dier. Gek genoeg hebben onze honden niks opgemerkt en ook toen ze meeliepen, snuffelden ze alleen even en waren niet geïnteresseerd.
Maar ja, wat doe je met een dier, zo groot en zwaar als Duchesse (Duchesse weegt bijna 60 kilo). Het is wild, dus...... Jean Noel bellen. Hij zou na de lunch even komen kijken.
Zijn conclusie ... Eetbaar was het niet meer, nou dat hadden wij ook al lang besloten. Het vrouwtje was een groot exemplaar, o.a te zien aan de grootte van de hoeven. Wij hadden gehoopt dat hij als jager (omdat het dier daadwerkelijk aangeschoten was en later was doodgegaan) het dier zou meenemen. Maar nee, dat was niet het geval. Er waren 2 opties volgens hem. Of naar Curgie (is 20 km verderop) naar het abbatoir brengen, daar wordt het dier dan tegen betaling vernietigd. We wilden echter echt geen everzwijn in een auto 20 km verderop meenemen en dan ook nog betalen.
Andere optie was begraven. Zo gezegd zo gedaan. Jean Noel vertrok weer, al mompelend .... Bon courage..... wat zoveel betekent als ´Sterkte´. We hebben eerst maar eens een kop koffie gedronken en zijn toen met de kids en scheppen vertrokken richting everzwijn. De kids begrijpen dit soort dingen inmiddels goed, een dier moet je goed begraven want anders wordt het door bv vossen weer opgegraven. Na wat discussies hebben we een plek gevonden en hebben we een groot gat gegraven. Het everzwijn, wat best zwaar was, naar het gat getrokken, begraven en toen een lading grote stenen blokken erop gelegd zodat het dier niet weer opgegraven kan worden. Want stel je voor dat opeens onze honden bedenken dat everzwijn toch wel een lekkernij is, ik moet er niet aan denken.
Al met al was de missie gelukt en waren we weer een hele middag zoet geweest.
Een week of 2 geleden hadden we ook al een prachtige uil gevonden achter de duiventil. Het hoort erbij op het platteland.
Al zie ik liever wel levende dieren dan dode dieren.



Zoals altijd een van die onvoorziene acties die altijd wekelijks verschijnen. Dit was wel een hele happening, want het was voor het eerst dat ik of de kids een echt everzwijn zagen terwijl ze toch ergens op het landgoed leven.

Met de veulens gaat het goed. Ze zijn braaf, groeien als kool en zijn volop aan het spelen.
Voorbenen voetjes geven gaat goed, achterbenen is nog geen succes, daar wordt aan gewerkt.
Vandaag hebben we ze weer eens vastgezet bij de duiventil. Beide veulens hebben we een band aangedaan zodat ze kunnen wennen aan dingen om hun buik
Titan had al eerder een band omgehad. En... zoals verwacht was het geen enkel probleem. We konden de riemen goed vastmaken en zijn zo naar de weide gewandeld en hebben ze daar weer afgedaan. En zo spelen we elke dag een beetje om ze maar zoveel mogelijk te laten wennen aan allerlei dingen.
Het is erg leuk werk. Het leuke is ook dat je steeds meer de verschillende karakters ziet. Troy, het steeds liever wordende donkere veulen, wat weinig gewend was, is ontzettend nieuwsgierig.
Hij is degene die elke keer op wat nieuws in de weide afstapt, die schrikt van dingen maar dan ook gelijk weer vol vertrouwen komt kijken wat voor spannends er nu weer gaande is. Zo hebben we een hele grote voetbal (ter grootte van een skippybal) in de weide liggen waar we met de kids mee voetballen. Hij is degene die daarna naar de grote bal wandelt en zijn benen erop zet en er daadwerkelijk mee gaat spelen. Titan is het schatje met ondeugende acties. Als hij ergens naar toe wil is het fors aanpoten.


Annabelle met Titan, de veulens groeien als kool !
Links Troy, rechts Titan. Titan lijkt veel kleiner, maar dat is doordat ik de foto niet goed genomen heb. Volgende keer beter.


Welterusten
Jitt