donderdag ochtend, mistig weer, de zon kwam net boven de bomen. De vriendjes hooi brengen, eerst al wandelend door het bos, is een van onze vaste gewoontes. 2x per dag



Regelmatig hebben we bezoek bij het meer en dan bedoel ik in de boom bij het eiland in het meer. Op een afstand ziet de boom eruit als een soort kapstok met witte vlekken. In werkelijkheid zijn het witte reigers of te wel zilverreigers. Zodra de winter er aan komt zie je de eerste zilverreiger verschijnen en het lijkt wel of er elk jaar meer bij komen.



Momenteel komen ze tegen de schemer overal vandaan vliegen om vervolgens met een hoop herrie bij de boom neer te strijken. In de ochtend vertrekken ze weer om ´s avonds weer terug te keren


De laaghangende tak is meestal favoriet


De foto´s zijn vanaf de oprit genomen en zijn niet helemaal scherp.
De vogels zijn nl erg schuw, je maakt een geluid of je komt een beetje in de buurt en ze vertrekken met zijn allen


En toen aan het eind van de middag zagen we bij de oprit wat wits liggen. Omdat Nappie de neiging heeft om naar de weg te rennen hebben we hem even aangelijnd en zijn we gaan kijken. Conclusie 1 zilverreiger minder.
Door wie , we hebben geen idee, er lagen alleen nog overal veren en zover we weten wisten de poezen van niets. Misschien een passerende vos.

Recensement
Gemiddeld elke 5 jaar wordt er een telling gehouden van het aantal inwoners per dorp/stad. Recensement wordt het genoemd. 5 jaar geleden moest je nog een heel formulier invullen , nu wordt ook Frankrijk modern en kan je alles op internet invullen. De bedoeling van de telling is te kijken naar het aantal inwoners en bijbehorende leeftijd maar ook beroep, hoe men zich verplaats naar werk, hoe men woont (huur/koop/appartement/huis enz).
Zo kan er gekeken worden hoe men de samenstelling van een dorp/stad kan beinvloeden
Want met deze gegevens kan de overheid locale aanpassingen doen mbt bv bouwprojecten, scholen, schoolbussen, gezondheids voorzieningen maar ook bv voorzieningen zoals aantal supermarkten, sportmogelijkheden, apotheken. En die laatste worden specifiek genoemd. Want een dorpje zonder op zijn minst 1 apotheek is haast ondenkbaar.
Het resultaat van de telling in Saint Martin de Commune werd afgelopen donderdag bij de gemeenteraad vergadering bekend gemaakt.
5 jaar geleden nog 127 inwoners.
Nu in 2016 nog 111 inwoners.

Sinds 24 december konden we niet aan het dak van de orangerie werken omdat Matt eerst fors last van zijn ene schouder had en toen last van zijn andere schouder. En nu sinds het laatste nieuwsbericht zijn we voorzichtig weer begonnen met het plaatsen van alle onderdelen van het zinken dak.
We hadden 3 wiebertjes (zo noemen we de zinken platen) op het dak en er is nog heel veel te plaatsen.


Zo hadden we het dak op 24 december achter gelaten .

Met het risico dat het misschien een beetje veel dakfoto´s of te wel zinkfoto´s zijn een overzicht van hoever we nu zijn. We werken nog steeds geen hele dagen aan het dak maar toch is er wel degelijk vooruitgang.


Alle wiebertjes gaan met 3 schroeven vast, overlappen telkens een stukje of steken in elkaar. Schroefgaten verdwijnen daardoor telkens onder een volgend plaatje. Het belangrijkste dat ze recht geplaatst worden. Eerst meet je de onderlinge afstanden boven en onderaan het dakvlak touwtje spannen met het apparaatje waar blauw krijt inzit. en voila rechte lijnen met 1 tik op het strakke draadje


De overlap van de wiebertjes waardoor je geen schroef ziet


Het meeste werk naast het goten plaatsen is het snijwerk bij de randen.
Als we stoppen leggen we het zeil weer over het dak, zetten het met touwen vast.


We werken hoog maar veilig met rondom steigers. Toch is het met elke stap opletten. De rivier loopt pal achter de orangerie langs



Het uitzicht als je op het dak van de orangerie zit.


Het gebouw ziet er met grauw weer en al het steigerwerk triest uit.
Maar..... het eerste dakvlak vordert en het wordt heel mooi.
De combinatie van het zink en het donkergrijze bijna blauw van het framewerk voor de kozijnen gaat goed.


Het eerste dakdeel is klaar en terwijl het regent zien we dat het werkt. Het water gaat keurig de goede kant op, kortom de goot loopt netjes af. We hebben er heel veel werk aan maar als het dan werkt zoals je wil ben je gewoon blij met stromend water wat de goede richting op gaat, ook al betekent dat dat we in de miezerregen aan het werk waren


Het voorste dak vlak is af, alleen nog de laatste paar wiebertjes tot aan de nok. die plaatsen we pas als we andere vlakken klaar hebben zodat we precies weten hoe we dat gaan doen.
Al het gereedschap en alle zink onderdelen moeten met de ladder omhoog gebracht worden. Dus tig keer 22 tredes op. De gereedschappen gaan in een rugzak en nemen we zo elke dag mee naar boven. De wiebertjes gaan per 8 stuks naar boven, dat kan je precies onder de arm meenemen zodat je veilig naar boven gaat. Vergeet je wat ga je weer naar beneden en neem je ook gelijk weer wiebertjes mee.
Never waist a trip geldt voor dit zeker.
We hebben inmiddels ruim 300 wiebertjes naar boven gebracht.
En dan nog alle andere onderdelen van het zinken dak


De onderste rand op het dak, de goot plaatsten, goed waterpas beginnen kost veel tijd: meten, slijpen van het zink, vastzetten, loshalen, iets anders plaatsen, checken en blij zijn als je kan beginnen met wiebertjes plaatsen


Aan de achterkant van de wiebertjes zit piep zodat je als ze geplaatst zijn eventueel over het dak kan lopen. Daarnaast werkt het geluid dempend voor als het regent. De eerste rij wiebertjes moeten stuk voor stuk aangepast worden waarbij delen piep weggehaald moeten worden.


Het is een enorme klus, maar ontzettend leuk om te doen. Door de steiger voor het dak lijkt het niet echt hoog maar vergis je niet het is best hoog.
22 tredes met de ladder of te wel 4 verdiepingen steiger


Eindresultaat van zaterdag 6 februari.

Werken aan het dak in de winter is een uitdaging.
Veiligheid en gezondheid voor alles voor ons beiden.

Het is een milde winter maar dan nog.
Als het vriest of mistig is gaan we niet de steigers op.
Bij forse regen en storm ook niet.
We hebben dat allemaal de afgelopen 2 weken gehad.

- een foto bij de wijngaarden
Zo een gekke kruiwagen in actie. Je ziet ze overal in de wijngaarden.
Dit was op weg naar Dijon (via Beaune).



- en het kasteel van Rochepot is verkocht het stond ruim 3 jaar te koop voor 3.2 miljoen. Het is gebouwd in de XIII eeuw en in de XIX eeuw volledig gerenoveerd. De oud eigenaar heeft het kasteel een jaar geleden laten classificeren als Monument Historique. Daarmee is het kasteel veilig gesteld dat het open blijft voor publiek en dat het niet tot hotel getransformeerd kan worden, (daar was men bang voor.)
Het is een prachtig gerestaureerd Chateau/museum en het schijnt dat de nieuwe eigenaar van plan is om toeristen meer ruimtes van het kasteel te laten zien.
Het kasteel( met 28 ha bos) is na Hospice de Beaune en de Abbaye van Fontenay de 3e meest bezochte toeristische attractie van de Bourgogne.
(het is het kasteel wat tegen de rotswand aan gebouwd is met het gekleurde dak)