2 oktober

De chambres dh?tes met prachtige wolken op de achtergrond.
Medio juni

Zo begon ik vol goede moed midden in het seizoen....dit was het stuk wat ik geschreven had.

Het is alweer eind juli, volop hoogseizoen

Voor wat betreft de verbouwingswerkzaamheden is het simpel.
Er is niet veel gebeurd.
Alhoewel, we zijn regelmatig in de tuin te vinden om het nodige terug te snoeien.
De seringen haag bij de chambres dhotes hebben we voor een deel teruggebracht tot kniehoogte

Met hulp van vrienden en gasten hebben we in juni en juli tussen de bedrijven door nog veel kunnen doen


De grasvakken op de binnenplaats waren aardig buiten de perken gegroeid.
Egbert heeft er werk van gemaakt ( heel veel) en wat was het nodig en wat is het mooi geworden
We hebben afgesproken dat het voortaan de Koele cour heet ( zijn achternaam.)


Ramen vrijmaken van klimop samen met gasten

Aan de renovatie van de orangerie wordt momenteel niet gewerkt.
Wel zijn we regelmatig op pad om materiaal te zoeken/aan te schaffen zodat we van de winter goed vooruit kunnen.

Dit was wat ik schreef eind juli en inmiddels is het begin november !

Een druk seizoen achter de rug.
Gisteren op 1 november hebben we de laatste gasten in de chambres dhotes uitgezwaaid.
We hebben deze week nog gasten in het Jachthuis.

En ondertussen is er de afgelopen maanden veel gebeurd en wordt er weer volop gewerkt aan de orangerie met heel veel resultaat.

onze dieren



Tiger onze gestreepte kater hebben we begin juni in moeten laten slapen, hij was ziek en we wilden hem niet laten lijden. We wisten al lang dat het moment er aan zat te komen
In 2004 kregen we deze kater,via de kapster van de buurvrouw. Hij is in iedergeval 12 jaar geworden.
Het was een bijzondere, eigenzinnige kater, dat zeker
Voor Matt super lief, voor mij een stuk minder maar door zijn stevige karakter een geliefde kater.



Waar we heel erg verdrietig om waren was dat we onze lieve Nappie, onze Teckel op 4 augustus hebben moeten laten inslapen
Onze supergezonde lieve Naps werd begin juni ziek, infecties aan ingewanden
Zowel onze dierenarts als de speciale kliniek in Dijon konden het niet onder controle krijgen
We hebben er alles aangedaan , maar het mocht niet baten na 8 weken tobben ging het niet meer

Wat missen we dit hondje die we in 2011 als broodmagere jong hondje op straat vonden
Zijn start bij ons was niet makkelijk,
hij at bijna onze poezen op, blafte continue, viel auto´s aan, was bang om te spelen omdat hij blijkbaar niet goed behandeld was.
Maar hij heeft zich binnen een half jaar ontpopt tot een super lieve hond, die zo zijn best deed, met succes.
Hij adopteerde zelfs Jackie het vondeling poesje die een speelmaatje zocht en werden beste maatjes.
En ach naar de weg rennen, egelen, en achter de vriendjes aan het bleef moeilijk om daar niet aan toe te geven.
Hij heeft het heerlijk bij ons gehad, vrijheid gehad en wat heeft hij veel liefde gegeven.
Toen hij bij ons kwam was hij nog geen jaar, hij is maar 6 jaar geworden
Hij heeft de harten gestolen van ons gezin maar ook van oh zo veel gasten.

En zo hadden we deze zomer opeens 2 dieren minder.

Al voordat Nappie ziek werd hadden we gezien dat er bij de SPA , het Franse dierenasiel, in Chalon sur Saone een 4 jarige ruwharige Teckel zat.
We zijn gaan bellen, het bleek echter een Teckel te zijn die gewend was in een jachthonden roedel in een kennel, geen geschikte huishond.
Maar ze hadden nog wel een jonge kruising Teckel die nog niet aangemeld was op de site die een nieuw thuis zocht met veel ruimte omdat hij zo ontzettend druk was.

We zijn gaan kijken en hebben hem meegenomen





Dit is Olivier ( op zijn Frans of Engels uitgesproken) . Het zal wel Ollie worden....
Opgehaald bij het dierenasiel van Chalon sur Saone
Wat is het verhaal achter dit hondje ?
Hij is 10 a 11 maanden oud, medio juli gevonden in een bos bij Chalon , vastgebonden, achter gelaten aan een boom, gevonden door en naar het dierenasiel gebracht.
Hij bleek ( net als Nappie die we toendertijd op de weg vonden) geen identificatie of tatoeage te hebben.
Vervolgens is hij als gevonden opgegeven op een speciale website , waarop niemand heeft gereageerd. Hij werd gechipt en kreeg zijn eerste vaccinatie en sindsdien zat hij in het asiel.
We konden hem bezoeken en gelijk mee nemen of in het asiel laten totdat hij zijn 2e vaccinatie heeft gehad.
Dat zou betekenen dat hij tot eind augustus in het asiel zou moeten blijven.
En dat is niet goed voor zo een jonge hond vonden wij.
Dus....... we hebben wel heel snel besloten om hem te adopteren.
Naam vinden was een drama, maar Olivier vinden we wel passen.
Wat weten we inmiddels van hem
- de eerste paar dagen rende hij alleen maar rondjes aan zijn touw, hij was erg gestrest
- hij is foufou hadden ze gezegd bij het dierenasiel
( ontzettend druk,en wij zijn heus wel wat gewend)
- blaft weinig maar wordt hysterisch als hij een van de poezen ziet.
- met onze Vriendjes, de paarden gaat het goed
- heeft enorme verlatingsangst maar begint zich al steeds rustiger te gedragen.
- is ontzettend lief
- huilt s nachts als een wolf omdat hij uit de bench wil
- heeft een rare korte staart,
- zijn haren rond zijn snoet zijn geknipt
- zijn vacht is nu zwart maar er komt allemaal grijs door heen
- hij heeft Franse badkuip voorpootjes zoals wij dat noemen,
ze staan nl helemaal naar opzij ,
het schijnt Teckel normaal te zijn.
- hij is Teckel met een mix want hij staat wat hoger op de poten

Een van onze gasten had geschreven;
Nappie zal jullie wel weer een nieuw vriendje sturen om te redden,
ik denk dat het wel goed komt met Olivier
(ook al missen we onze lieve kleine Nappie ontzettend)
Per dag zien we verbetering in zijn gedrag.
En Vief , onze oude hond die is hardstikke goed bezig om deze enorme stuiterbal te corrigeren.
En terwijl ik dit schrijf ligt hij braaf aan mijn voeten te slapen en dat zien we steeds meer, hij begint te begrijpen dat we terug komen.
Hij doet heel erg zijn best om lief gevonden te worden moet nog veel leren maar wil heel graag.
Het komt wel goed met deze kleuter hond die blijkbaar op ons pad moest komen.
Het voelt heel erg dubbel zo snel na Naps. Blij dat we deze jonge hond een kans kunnen geven maar oh zo een gemis van onze Nappie.
Zo ´s morgens lopen we weer door het bos met Olivier aan de lijn en Nappie in gedachte, die overal en nergens was, als een baggerbaal thuis kwam wanneer hij dat vond, die egelde, die langs je heen roffelde en nog even omkeek om aan te geven dat hij heus wel weer terug kwam. We hebben hem uit heel veel benarde situaties gered ook al vond hij van niet. Menig keer dachten we als hij weer de weg op ging van oh jee als het maar goed gaat.
Het dubbele gevoel zal voorlopig wel blijven want Nappie was uniek in zijn doen en laten en was zo enorm geliefd en onderdeel van ons gezin.
Olivier zal zijn eigen plek veroveren, zijn karakter, zijn doen en laten zullen we langzaam aan leren
Is hij beschadigd door wat er al met hem gebeurd is , misschien, we zullen het zien.
Waarom mensen een hond aan een boom zetten is voor ons niet te begrijpen....

Dit was in augustus en ondertussen is er veel veranderd


Rode geraniums, dat gaat nog niet goed, systematisch worden ze gesloopt, verscheurd, hij kan gewoon niet anders

Ollie is goed opgedroogd
Het heeft wat voeten in de aarde gehad maar Ollie en de poezen gaat nu goed.
Jacky vindt alles prima, wordt regelmatig uitgedaagd voor voorzichtig stoeien
Floortje ons timide poesje mept de de kruising Teckel alle kanten van het huis op.
Hij loopt gewoon los op het terrein, we kunnen zelfs los met hem op vreemd terrein lopen , iets wat we met Nappie nooit aandurfden omdat hij elk spoor volgde en vervolgens uren vertrok.


floortje is de baas, ook al heeft het best wel even geduurd voordat ze beiden in dezelffde ruimte konden zijn

We boffen wederom met een hondje wat in en in lief is, verschrikkelijk druk en aandoenlijk is.

En Vief, die wordt een dagje ouder, bijna 13 jaar inmiddels, hij loopt wat rustiger, wordt wat dovig, is ons soms in het bos kwijt maar hij doet het hardstikke goed.

Dan ook nog maar de paarden dan hebben we alles gehad
Het was een warme drukke zomer, we hebben geen tijd gehad/ gemaakt en het was heet
Kortom aan werken met de vriendjes zijn we niet toegekomen
Titan, de witste van de 2 was een lange tijd licht kreupel, we denken dat hij uitgegleden is of zich verstapt heeft. Hoe dan ook , de smid kon niet komen.
In september ging het goed met hem, de smid wilden we bellen maar we weten ook dat de smid deeltijd in de wijngaarden werkt. Met de wijnoogst in gedachte hebben we gewacht.
Vervolgens bleek dat hij geopereerd is en voorlopig niet kan kappen, zeker geen Percherons.
Afijn vorige week een andere opgegeven gekregen, maar ook hij was met ziekteverlof vanwege...... het kappen van een trekpaard. Hij wist nog wel een andere smid
Die heb ik vanavond, woensdag 2 november gesproken, hij komt morgen, ben benieuwd
Hopenlijk gedragen onze Vriendjes zich morgen.

De hierarchie tussen de dieren in huize Poventud is weer gestabiliseerd.
Voor ons ook heel fijn want het was toch wel weer een heel gedoe.

Dan nog het laatste

Van de zomer zijn de balen hooi voor aankomende winter gebracht.
Zoals altijd belt de boer pas als hij ongeveer op de oprit aan komt rijden.
Deze keer had hij de aanhanger te hoog opgestapeld, het paste niet door de poort.
Dus 2 balen werden voor de poort naar beneden geduwd en later weer opgehaald


het hooi arriveert, met een te hoog geladen kar.
Voor het grote hek werden 2 balen er af gegooid en later opgehaald


En op de een of andere manier kiest hij altijd het tijdstip van ongeveer een uur voor table dhôte
ook dit jaar was dat het geval;

We hebben in iedergeval meer dan genoeg hooi voor de hele winter
Dat was maar goed ook want afgelopen augustus moesten we beginnen met hooi bijvoeren, het was het zo warm en droog dat er niets meer groeide,