ALLE VOORGAANDE BERICHTEN ZIJN ONDERAAN DEZE PAGINA TERUG TE VINDEN

En dan is het zo maar 3 januari 2018

Met achter ons een kleddernatte December maand.
Begin december hadden we het prachtige pak sneeuw en daarna volgde de regen met af en toe een koude winterdag met een dun laagje sneeuw. Gevolgd door regen. Alleen maar regen


Zo ziet bagger-weer eruit in paarden uitvoering
Af en toe ligt er sneeuw en dan komt de regen weer

Onze Percherons, Franse Trekpaarden

Vandaag, woensdag 3 januari hadden we storm Eleanor die ook bij ons raasde.

De schade is beperkt, de al bijna dode perenboom in de weide bij het meer is als een lucifer houtje afgebroken. Niet vreemd hoor want hij was er niet best aan toe.
De grote oude kastanjeboom in de weide bij de ontbijt ruimte is weer een dikke tak kwijt geraakt
Een aantal pannetjes van het kasteel en waarschijnlijk wat schade in het bos richting de weg.
We hoorden nl vanochtend, toen we buiten liepen, gekraak en tot een klap. Conclusie waarschijnlijk een boom om
We gaan morgen kijken. Op zo een stormachtige dag wagen we ons niet in het bos zeker omdat de ondergrond zo verschrikkelijk nat is waardoor een boom eerder om gaat.

In de middag is het rustig geworden, paardjes vonden het overigens alle prima om buiten te zijn.

Nog steeds terug naar vorig jaar want ik loop nog fors achter dus bij deze augustus/september en een deel oktober

De zomer was erg warm en droog. De wijnoogst was daardoor eind augustus
Dat is best vroeg in het jaar als je bedenkt dat de wijnoogst in dit gebied meestal medio september is
September was wisselvallig, oktober daar en tegen was prachtig stabiel zonnig weer.
We hadden de houtkachel meestal alleen in de avond aan.

Nog altijd worden we verrast door rare of bijzondere dieren op het terrein
In september was ik in de weide voor het kasteel tijloos weggehaald
( het ziet er uit als een schattige paarse krokus en wordt ook de herfstkrokus genoemd)
Hij is fors giftig en ook al grazen de paarden er omheen, we halen ze toch maar liever weg.



En zo wandelend door de weide kwam ik deze dame tegen. Het is de wesp- of tijgerspin.
Ze ziet er best imponerend uit, zeker met die rare voorpoten maar ze blijkt ongevaarlijk te zijn en zelfs niet giftig . De felle kleuren zijn de manier om af te schrikken waardoor ze minder gauw door vogels opgegeten worden..
Het leuke van deze is dat ze een soort papier mache bol heeft gemaakt waar al haar kindertjes in zitten.
En dat had ik nog niet eerder gezien.
Dus toch maar even mijn fototoestel opgehaald en op de foto gezet. Ze eet overigens voornamenlijjk sprinkhanen en bewoog niet ook al was ik heel dicht bij.
Nu dat ik weet dat ze ongevaarlijk is vind ik het prima dat ze in de weide woont.


toch nog even mijn telefoon ernaast gezet zodat je kan zien hoe groot deze mama is.

En dan was er een raar fluoriserend beestje met rood pluis staartje op de bnnenplaats wat op een rolletje lag maar toch bewoog





Onze poezen vonden het een eng ding en gingen er met een grote boog omheen.

We hebben hem eens van dichtbij bekeken Hij was snel gevonden op internet. het is de meriansborstel rups.
Zo als rups heel duidelijk aanwezig, als nachtvlinder een grijze muis.



De rups is fluoriserend groengeel en heeft bovenop rare gele haarborstels staan. Op het einde staat een roze/rode pluimpje in de vorm van een stekel. Wanneer de rups zich kromt of vooruit beweegt , valt de zwarte kleur tussen de segmenten op. Wel heel bijzonder hoor want hij kroop door het gras op de binnenplaats en was van ver te zien ondanks dat het een gewoon rups formaat was.
Eigenlijk had hij ook wel een aaibaarheids factor.



Ook in augustus en september wordt er af en toe fors gesnoeid. Misschien niet helemaal het goede jaargetijde voor bepaalde planten, maar ja het is niet anders.
In dit geval is de blauwe regen, die door de luiken van het kasteel richting dak woekerde, aangepakt. Onze lieve vrienden Binnert en Joka laten zien hoe je een kruiwagen economisch gebruikt

Af en toe was er in augustus en sepember ruimte om wat kleinere klussen in de orangerie aan te pakken. Zoals de achterwand in de grote schoorsteen mantel



De honingraad vormige tomettes ( oude Franse tegeltjes) lagen op een stapel op de zolder van het kasteel. Ze zijn schoongemaakt en daarna koud (dus zonder voeg) op de muur gelijmd. Uiteindelijk bleek het best een aardige tijdrovende klus te zijn omdat de oude tomettes niet maat vast zijn.



Het witte blok is de plek waar de haardplaat gemonteerd wordt.
Zoals zo veel materiaal voor de orangerie hebben we die al jaren geleden aangeschaft. Het is een extra grote en dikke plaat waar ik toendertijd me suf naar heb gezocht op Le Bon Coin (de Franse Marktplaats) Deze is in de Jura opgehaald.
De natuurstenen vloertegels waar de kachel op komt te staan, zijn dezelfde tegels als de vloer. Aan de voorzijde zijn deze afgerond. ( alleen deze tegels hoor)
De vloertegels zijn geimpregneerd zodat hij beschermd is tegen vlekken en vocht.
Het voegen moet nog gebeuren





De volgende stap was de Dovre kachel installeren.
De isolerende pijp en het gedeelte pijp door het dak was al klaar.
Nu ging het om de lucht toevoer (van onder af) en het stukje pijp vanaf de kachel naar de aansluiting in de schoorsteenmantel.
En voila, eind september hadden we een werkende kachel in de orangerie
Zo fijn, want nu kunnen we ook bij forse kou in een verwarmde ruimte werken.

Een paar jaar geleden hebben we ook weer via Le Bon Coin een tweedehands trap gekocht met het idee om hem zo te verbouwen dat hij zou passen in de orangerie.
Na veel wikken en wegen hebben we besloten deze trap niet te gebruiken.
Ook met aanpassen zou hij te veel ruimte in beslag nemen en niet helemaal uitkomen zoals we wilden.
Dus.......... deze trap blijft in de opslag totdat we het hout of delen van de trap ergens anders kunnen gebruiken .. of we verkopen de trap weer op Le Bon Coin.

Voor de orangerie is het nu een nieuwe moderne trap geworden met grijs staal en houten tredes.
We hebben standaard trap delen gekocht en zijn die gaan aanpassen zodat we een recht stuk trap, dan een plateau en dan een recht stuk trap naar links hebben.

Om op de juiste hoogte uit te komen was best puzzelen.



De trap is voornamelijk open , de begin trede is aangepast met een dikke massieve trede
Dat had te maken met het feit dat de standaard trap eindigde met de stalen grijze stukken.
Ik kan het niet simpel uitleggen maar het zou betekenen dat je daar heel makkelijk over kon struikelen. Vandaar een massieve 1e trede.



Het staal van de rechte stukken heeft een vriend op de juiste maat aangepast.
Lelijke platic blokjes aan het eind van het stalen frame werden vervangen voor houten blokjes

alle tredes zijn onder en boven 3x in een speciale olie gezet; die we ook gebruikt hebben voor onze eetkamer tafel. Het is super slijtvast en makkelijk te bewerken
Begin oktober was de trap klaar



Hij staat in verschillende onderdelen op de droogzolder.
De rechte trap delen kunnen, wanneer we zo ver zijn, in de orangerie gemonteerd worden.
Alleen het vlakke plateau moet nog gemaakt worden.

In oktober is Matt samen met zijn vader verder gegaan met het tailleren/aanpassen van blokken steen voor de laatste stenen doorgang in de orangerie. De opening vanaf de woonkamer (rechts van de schoorsteenmantel) naar de gang/ trappenhuis.

Voorbereiden kost tijd. Er werd van plastic een soort tent gebouwd zodat al het stof van de slijpmachine niet door het hele gebouw zou gaan.



We hebben op verschillende plekken mooie stenen blokken. En dan is het een kwestie van de te vullen gaten goed op te meten en met die gegevens langs de blokken steen gaan. Komt het blok steen redelijk overeen dan wordt dat de uitverkorene en wordt hij met de slijpmachine op maat gemaakt

Het onregelmatige natuurstenen blok, of restant blok in de wand wordt ook aangepast met de slijpmachine zodat het uiteindelijk goed gaat passen.





En zo ontstaat een goede hechting en een mooie combinatie van blokken
Dad heeft alle blokken met gladde zijdes met een speciale hamer met puntjes, ruig gemaakt.



Het resultaat is de rechter deur post. De laatste grote stenen blokken zijn op zijn plek.

En dan onze uitbreiding paardjes
Gimmstein en Bleikur, onze IJslanders begonnen in de loop van augustus aardig te wennen. We zorgden dat ook zij strookbegrazing kregen . Dat betekende elke dag het hekwerk in de voorweide een stukje omzetten zodat ze niet te veel vers gras eten.

Daarnaast hebben we in mei een soort paddock achter de duiventil gemaakt.
Er zijn 2 gegalvaniseerde hekken bij de agrarische winkel opgehaald en aan beide kanten van de ruimte achter de duiventil gemonteerd.



deze fotos zijn van december, na heel veel regen en als je goed kijkt en de foto uitvergroot zie je Bleikur in de staldeur staan.



In de kleine ronde poorten aan weerszijden van de duiventil zijn slimme hekwerken gemaakt van rest hout,
Het oude systeem van hang en sluitwerk konden we deels hergebruiken.



Een afsluitbare koele lange paddock met toegang tot de oude stal was een feit.
De IJslanders konden daar bij heet weer een deel van de dag staan ( we hebben het ook dagelijks gebruikt).
Ook nu dat het winter is hebben we deze paddock in gebruik.
Net voor het donker wordt (dat is nu helaas al rond 17.00 uur) halen we ze uit de voorweide op en gaan ze naar de stal met de open uitloop /paddock .
Ze kunnen zelf kiezen of ze binnen in de stal of buiten staan.
Vroeg in de ochtend gaan ze weer naar de weide met een lading hooi.
Als we weer richting voorjaar gaan, gaan we het schema weer aanpassen afhankelijk van hoe hard het gras groeit.
We zijn voorzichtig geworden door Titan zijn hoefbevangheid.
Het is een aandoening die cumulatief / chronisch kan worden en dat willen we natuurlijk voorkomen
Want ook IJslander zijn een sober ras en zijn daardoor gevoeliger voor vette weides.
Wat hebben we deze zomer weer veel bijgeleerd.

Dit najaar hebben we nog geen stookhout gekocht
Een groot deel van het stookhout wat achter de duiventil lag is weggehaald en wordt nu gebruikt voor onze kachel.
Er ligt daar nog steeds best veel stookhout, maar dat moet eerst nog een keer verzaagd worden.
Het meeste ligt nl op 1 meter lengte en er moet nog een deel gekliefd worden en... doordat het in december zo ontzettend nat is is het momenteel niet de prio.
Als er een drogere periode aan komt gaat het hout gezaagd/gekliefd en wel in een van de houthokken zodat we het eind van de deze winter kunnen gaan gebruiken.

We hebben er wel van geleerd dat het opslaan en laten drogen van stookhout achter de duiventil tegen een stenen wal geen goed idee is. Voortaan stapelen we het naast ons huis of zoals bij de orangerie op de plek waar het gezaagd is. Zo kan de het goed doorwaaien en drogen.

En dan de training
In augustus kon ik 10 minuten voorzichtig rondstappen op Gimmstein. Het was voorzichtig opbouwen/vertrouwen krijgen in Gimm/ vertrouwen krijgen in mijn lijf/ kleine stapjes , letterlijk en figuurlijk. We zijn in overgestapt op bitloos rijden omdat we zagen dat Gimm met rijden zijn mond iets open had. We vinden het idee ook veel fijner en het gaat ook gewoon goed.


te paard op Gimm in het bos

Op 12 september een mijlpaal, ik op Gimm, (bitloos) en onze dochter op Bleikur door het bos,
Te paard rustig stappend.
En Gimm, hij is heel bijzonder
We noemen hem ons waakpaard elke verandering in zijn omgeving , elke beweging ziet hij ruim voordat Bleikur of wij het zien. Hij rent niet weg, kijkt en als hij het niet vertrouwt kan ik hem inmiddels het vertrouwen geven dat het ok is.
Dit gaat over en weer en zo staan we samen sterk

En dan Bleikur, onze jonge IJslander, naief, vrolijk, zacht, speels, nieuwsgierig en vooral ook nog jong in zijn gedrag. Hij is inmiddels 5.5 jaar, en dan moet je in gedachte houden dat een IJslander pas met 7 jaar volwassen is. Afgelopen september liep ik de weide in om de groei van de hoef van Gimm aan iemand te laten zien. Bleikur kwam aan wandelen en ging, pal waar ik stond, door de knieen en ging vlak naast me liggen. Nog nooit eerder meegemaakt dat een paard naar je toe komt en dan gaat liggen. Een paard is een vluchtdier, dat Bleekje (zoals we hem eigenlijk noemen) dit deed liet heel veel vertrouwen zien. Wat hebben we geboft met deze speciale IJslanders met elk zo een verschillende karakter maar oh zo lief





In oktober hebben we een vijftal bomen op het stuk terrein voor de orangerie omgezaagd.
Het zijn waarschijnlijk voorlopid de laatste.
Ze hadden storm schade opgelopen of stonden in zicht lijnen.



Op de foto hieronder zijn het de 3 bomen op de voorgrond links van de orangerie, de boom rechts op de foto en nog 1 midden op het veld.
De boomstammen zijn voor een groot gedeelte al bij de zagerij in Epinac.
Het rest hout is verzaagd en een groot deel van de takken hebben we op de ril (takken wal) gelegd en deels verbrand
We zijn er nog niet, er valt nog veel op te ruimen maar het gaat zeker de goede kant op.



Dat was het voor nu