7 juni 2017

de nieuwe Seasons !
Nummer 6 nu in de winkel te koop
10 paginas Digoine, heel blij mee,


En dan ook nog op de voorpagina met onze vriendjes.

En voor je het weet zijn er veel weken voorbij dat er geen nieuwsbrief is verstuurd.
Elke keer was ik begon , verhalen ingekort enz en nu heb ik een verkorte versie van de afgelopen periode gemaakt Misschien niet overal duidelijk maar ik stuur het toch uit anders wordt het pas in het weekend

De start van het seizoen kost altijd veel tijd. Ook al weten we dat het er elk jaar weer aan komt toch zijn we altijd nog op het laatste moment allerlei extra klussen aan het doen waardoor onze dagen gevuld zijn.

We hebben daarbij veel hulp gehad
alle bedden in de kamers hebben nieuwe matrassen
- De chambre de PRUNELE is opnieuw geschilderd
- De chambre de MUSY heeft een grotere wastafel
- De chambre de FALETAN is veranderd, er staat nu een bed van 160 x 220
(voorheen stond er een erg breed bed in van 200 xx 200).
De hoofdeinden van de antieke bedden hebben we gehouden en verbonden aan de box spring

- In het JACHTHUIS hebben we een nieuwe boxspring met verstelbare bodem

Verder moesten we keuken apparatuur vervangen, want tja die maken over uren bij ons.
En dan blijkt dat een oven te hoog voor mij wordt, de ombouw aangepast moet worden en we een dag verder zijn voordat alles op goede hoogte voor iedereen is.

En dan natuurlijk tuin klaar maken, grote schoonmaak enz.

Begin april hadden we onze eerste gasten van dit seizoen en inmiddels zijn we alweer geruime tijd aan het draaien ( zo noemen wij dat)
het is fijn om te zien dat we elk jaar weer zoveel vaste gasten zien, een fijn weerzien en we vinden het leuk om de vorderingen van afgelopen winter te laten zien.
Het landgoed leeft op met gasten.

We zijn best opgeschoten met de renovatie van de oranjerie.
Het gebouw is glas en waterdicht, water/ electra en afvoer ( de onzichtbare werkzaamheden) voor de beide badkamers is voor het grootste gedeelte klaar, de tussen wanden op de bovenverdieping voor de 2 slaapkamers zijn af.

En nu.... nu wordt er sinds medio maart niet meer aan de orangerie gewerkt.
Misschien dat we tijdens het seizoen kleine werkzaamheden gaan doen maar meer zal het niet zijn.

Als we aankomende winter geen bijzonderheden hebben zouden we "en principe" de oranjerie volgend jaar in de verhuur kunnen hebben.
Maar met een duidelijke slag om de arm want je weet maar nooit, dat hebben we inmiddels wel geleerd. In januari 2018 hopen we definitief te kunnen aan geven of de oranjerie te huur wordt.

Qua weer is het de afgelopen tijd bijzonder geweest. In de eind april en tot halverwege in mei hebben we zoals een van onze gasten zei Alle 4 de jaargetijden gehad
Eind april was het een paar dagen koud, met sneeuw op 27 april en een aantal dagen nachtvorst wat voor de wijngaarden een ramp is.
Dit jaar hadden de wijnboeren een andere manier om de koude bij de net uitlopende wijnranken te temperen.
Er werden enorme balen stro langs de wijnvelden gezet. Die werden in de loop van de avond aangestoken. Dit vormde een smeulend vuur met veel rook ontwikkeling waardoor er eigenlijk een soort rook gordijn ontstond. Met als gevolg dat de lucht niet helder was en de temperatuur niet te ver onder nul kon zakken.
Of het voldoende geholpen heeft zullen we later in het seizoen zien.

En door het onregelmatige weer hebben we tot halverwege mei de houtkachels gestookt

Bij ons heeft de vorst in iedergeval veel schade aangericht
De blauwe regen bij het kasteel , die met grote trossen in knop stond is bevroren
Hortentias, Vlinderstruiken, de bloesum van de enige perenboom op ons terrein en nog veel andere planten Ze hebben allemaal vorst schade en moeten opnieuw uitlopen.

We hebben dit voorjaar wel heel veel wilde bloemen. We laten zoveel mogelijk bloeien zo ook bij het stuk voor de oranjerie. Zo kunnen we de bijen een beetje helpen

In een notedop mbv fotos wat er de afgelopen periode zoal gebeurd is

.
Net naast de grote toegangspoort was een te groot veld met een soort spirea, een vaste struik met roze bloemen. We hadden het al eens gesnoeid maar het kwam des te harder weer op.
Nu is het weer gesnoeid, zijn er ladingen oude mest over het stuk uitgereden en wordt het met een aantal weken als het goed is vanzelf gras.


In november zijn er heel veel bomen bij de oranjerie geveld. De laatste bomen zijn nu uit het veld gesleept. Een deel is naar de houtzagerij gebracht en een deel ligt nu op een stapel om tot stookhout te worden verzaagd.
Heel leuk, ons oude tractortje kwam goed van pas.


een aantal boomstammen gaan we nog deels gebruiken, de rest wordt stookhout


We hebben een overgang of mag je het een brug noemen erbij.
De oude brug was compleet vergaan.
Met hulp van Jan Paul, Patrick en Gerard zijn er in april een paar balken over de rivier gelegd zodat je vanaf het veld bij de Oranjerie het bos in kan wandelen. Wel met dichte schoenen want het pad door het bos is nog niet goed vrij. Het lijkt niks een paar balken leggen maar het was toch een dag werk.

Het is moeilijk uit te leggen waar het precies is
In het volgende bericht zal ik er wat meer over schrijven


De grote ton, die jaren tussen ons huis en het kasteel heeft gestaan is spontaan in duigen gevallen. Hij is echt niet meer te herstellen en dus zijn de ijzeren spanbanden naar de vuilstort afgevoerd en wordt de rest stookhout.


De ton is uit elkaar getrokken met hulp van de landrover


Dad , de vader van Matt, vindt de oude tractor ook leuk om te gebruiken
We hadden het stook hout achter de duiventil tegen de muur gestapeld , op sommige stukken 2 rijen dik. Niet goed genoeg over nagedacht dat het hout zo niet goed zo kunnen drogen, ondanks dat het er al 2 jaar ligt.
Dus..... het grootste gedeelte is nu met oranje tractor en aanhanger naast ons huis in ruime rijen gestapeld zodat het deze zomer goed kan doordrogen en we het van de winter kunnen gebruiken.


En opeens zat hij (of zij) er vlakbij onze voordeur een bijzondere heel grote pluizige vlinder. Het blijkt de allergrootste vlinder van Europa te zijn. De grote nachtpauw oog vlinder met een spanwijdte van 13 cm enorm voor een vlinder. We zien wel vaker mooie grote insecten, zoals het vliegend hert, maar deze vlinder hadden we nog nooit gezien.
Een groot deel van de dag heeft hij zo gezeten , daarna zat hij op de grond , de poezen schonken er geen aandacht aan.
In de avond was hij weg.


En ook de eerste grote snoeken zijn weer in ons meer gevangen
( en weer terug gezet) Dit was begin mei

En dan de nieuwe paardjes, de kleintjes, zoals ze bij elkaar heten
Het was een heel gedoe om ze vanuit de kop van Jutland (Denemarken) hier te krijgen.
Afgezien van de papieren, dierenarts verklaringen hadden we een vertraging
De bedoeling was dat ze begin april vervoerd zouden worden, er was echter een paard bij die fokker met Droes geconstateerd. Erg besmettelijk, kortom , tijdelijk reisverbod in afwachting van eventuele nieuwe gevallen.

Gelukkig bleef dat uit en werden de ijslanders donderdag 13 april opgehaald door een Duitse vervoerder met een grote veilige oplegger. Vrijdag nacht 14 april arriveerden ze in Hannover, de woonplaats van de vervoerder waarvan de ouders een Ijsland stoeterij hebben met rond de 100 ijslanders. Daar bleven ze tijdens de Paasdagen staan, zo konden ze bijkomen van het eerste traject. Woensdag 19 april arriveerden ze bij ons.

Voor die tijd hadden we samen met Binnert en Joka en hun dochter volop voorbereidingen getroffen. Er waren extra hekken gezet zodat ze in een afgesloten stuk weide konden staan waar bijna geen gras stond. Uit de buurt van onze vriendjes maar wel in de verte zichtbaar.
De vriendjes stonden in de weide bij het meer, zich van niets bewust totdat ze bruine vlekken in hun weide zagen. Regelmatig stonden ze compleet gebiologeerd te kijken naar wat daar toch was.


onze vriendjes en ter vergelijking de IJslanders


kijk ook de rughoogte tov van de horizontale stenen rand

De IJslanders zijn er nu 1.5 maand en ze zijn vooral lief, wat een leuk ras.
De vervoerder zei al, "als je eenmaal aan ijslanders begint dan stop je niet met 1 of 2 , het worden er altijd meer" . Wij vinden het genoeg met onze bolle beren erbij zal het met de tijd een leuke kudde worden.

Dat was nog wel iets waar ik me zorgen over maakte, hoe laat je ze kennis maken.
2 Percherons die volgens onze veearts stevig aan de maat zijn en richting de 1200 kilo gaan
2 IJslanders die rond de 400 kilo wegen
Allemaal ruin.
Hun namen zijn overigens Bleikur (bleek in het IJslands) hij is de lichte en kleinste, Gimstein (edelsteen in het IJslands)

We hebben de kleintjes eerst in het afgezette stuk gezet en daar laten wennen.
Wennen aan de omgeving, aan ons, de vriendjes op een afstand, grasland (we verzetten elke dag het hek zodat ze een strookje weide erbij hebben.)

13 mei is de smid geweest, zowel Bleikur als Gimmstein waren een voorijzer kwijt geraakt In overleg met hem, hij vond de hoeven heel goed
We hebben in overleg met hem besloten om ze niet weer te beslaan. We gaan het een aantal weken aanzien en anders gaan er alsnog weer ijzers onder
Dit is ook wel fijn als de paarden voor het eerst echt bij elkaar staan.

3 weken geleden hebben we een dubbel hek halverwege de voorweide gezet met tussen de 2 hekken een soort niemandsland. Een buffer zone met op beide hekken electra.

Vervolgens de grote verhuizing:
- de Ijslanders uit de weide naar de stal ( uit het zicht was belangrijk)
- de vriendjes op halen van de weide bij het meer en in het eerste stuk van de weide zetten zodat ze alle geuren konden opnemen van de nieuwkomers.
- toen ze uitgedaasd waren, verplaatst naar het volgende stuk weide, er is daar volop te eten en dat betekent afleiding.
- de Ijslanders opgehaald en in het eerste stuk gezet.


Stand off tussen Troy links en nergens bang voor kleine Bleikur
Hij is niet onder de indruk van de enorme massa paard die daar voor hem staat

Dit allemaal met 4 personen zodat we in konden grijpen als het nodig was en we hebben gewacht totdat Troy het electra aanraakte zodat hij wist dat hij afstand moest houden. Hij gedroeg zich nl zo stoer en groot.

We hebben dit een aantal keer gedaan, het ging prima.
Het werd een enkel hek zodat ze elkaar konden aanraken maar met ertussen een hek met stroom erop.
En afgelopen zaterdag was het zover, we hebben ze bij elkaar gezet
Het ging best goed.
Wat we niet verwacht hadden was dat Gimstein zich zo zou opwinden .... en zou meppen (schoppen)
Onze vriendjes waren perplex en mepten dan toch maar ook terug
We hebben op onze Facebook pagina een filmpje ervan staan.
Daarnaast hadden we Ollie niet vast, die kon het allemaal niet aan en begon zich overal mee te bemoeien. Ook geen goed idee als je 9 kilo weegt.

Toch is alles goed gegaan, de boel bedaarde, geen blessures, hond vast en er is rust gekomen.
Zondag hebben we het ritueel herhaalt en was er veel minder gedonder


Onze bolle vriendjes zijn verbijsterd dat er zomaar 2 bruine paardjes staan

Nog even en dan hebben we een bijzondere kudde van 2 enorme Percherons die bijna wit zijn en 2 IJslanders die fraaie bruine kleur zijn.
door het bos wandelend naar de bak


Onze dochter op Bleikur (wat Bleek in het Ijslands is)
een jonge super snelle IJslander , gelukkig met een rem erop
En ik op Gimstein(edelsteen in het IJslands, een net 9 jarige IJslander
Ik stap alleen nog maar af en toe een kwartier op hem om zo langzaam aan weer aan de bewegingen te wennen. Het kost gewoon tijd

Matt stapt op Gimmstein en gaat ook te paard door het bos vanaf de bak weer naar huis.
Het kost momenteel erg veel tijd, het paarden omzetten, ophalen, op stal zetten. Binnenkort wordt dat veel makkelijker

Tot zover alle paarden perikelen


Ollie ( eigenlijk Olivier) op zijn best, Achterpootjes naar achteren.
We zijn er min of meer uit dat het een combi Foxterrier / Teckel en nog wat is.
In iedergeval superlief, hij moet nog wennen aan het seizoen met gasten, wil nog wel eens achter een auto aan gaan maar voor de rest gaat het prima

En ondertussen is Ollie helemaal gewend aan zijn eerste echte chambres dhotes seizoen.
Heeft hij heel erg de neiging om "zijn kudde paarden" bij elkaar te houden en is gewoon een super lieve hond geworden