23 april 2016

De weken vliegen om, het weer blijft heel wisselend net als overal in Frankrijk. We hebben al heerlijk buiten kunnen lunchen, in korte broek rond gelopen met nog veel te witte benen en we hebben nog steeds bij helder weer nachtvorst en vandaag gewoon een koude dag.

Het landgoed is volop groen aan het worden. Het is elk jaar weer bijzonder te zien hoe gauw dat gaat. In een week tijd is de rode beuk en zijn de kastanje bomen in blad. Het gras groeit, vaste planten komen uit de grond en helaas het onkruid lijkt harder te groeien dan alles. Geeft niks want we werken met het onkruid of wilde bloemen. Zo maaien we delen van een grasveld niet zodat de wilde margrieten straks volop bloeien. De wilde paarse pinksterbloemen en de wilde gele primula´s zorgen voor momenteel voor kleur op het landgoed in combinatie met de gecultiveerde gele forsythia en mahoniestruik. We werken samen met de natuur en dat gaat goed.



De stellaria of te wel "grote muur" is zo een leuke wilde bloem die overal langs de bermen staat en spontaan in de muur bij het Jachthuis is gaan groeien.



De narcissen zijn uitgebloeid, nu zijn de tulpen aan de beurt.
Joka en Binnert hebben toen zij in november op het landgoed pasten, de tulpenbollen in de vorm van een grote tulp in de grond gezet.
En nu is het resultaat op het heuveltje tussen de chambres dhotes en het Jachthuis zichtbaar.

De vriendjes, onze trekpaarden Titan en Troy hebben de hele winter in de weide bij het meer gestaan. Ze staan daar beter omdat we daar een grote schuilschuur hebben en de weide hoger gelegen en daardoor droger is.
Gezellig vinden we het niet maar het is beter voor hen.
Nu dat het gras volop aan het groeien is mogen ze langzaam weer wennen aan stukken veld waar het gras hoger staat dan de kaal gegeten weide waar ze nu in staan. Het moet in etappes, elke keer een uurtje want anders is het niet goed voor ze. Elke dag zetten we ergens op het terrein een simpel lijntje met wat paaltjes neer en laten we ze even grazen. Uitbreken doen ze niet, het gras is te lekker



De afgelopen dagen hebben ze bij het kasteel gelopen. Niet in de grote weide maar eigenlijk aan beide kanten van de weg naar het parkeer terrein.



De grote weide voor het kasteel zijn we momenteel elke 5 dagen aan het maaien. Het lijkt gekken werk, is het misschien ook maar het schijnt een methode te zijn om de boterbloemen invasie in die weide tegen te houden.
Of het werkt..... we zullen het zien, het idee is dat het gras meer ruimte krijgt om te groeien en dat het blad van de boterbloemen in de kiem gesmoord wordt. Het is veel werk maar onze kids en ik vinden het niet erg om rustig rondjes te rijden op de tractor. We gaan dit volhouden tot eind april denk ik en dan gaan de paarden de grote weide.



Ondertussen zijn ze volop in de rui, het is niet bij te houden.
De plukken haar laten we liggen voor de vogelnestjes.

We hebben de afgelopen week volop aan de tuin gewerkt.
Overal maaien, laatste snoeiwerk en de zoveelste aanval ingezet op de japanse duizendknoop die op verschillende plekken op het landgoed nog aanwezig is. Het is een hoge plant met een soort bamboe achtige stengel en een rampzalig wortel stelsel. Op zich ziet de plant er niet lelijk uit maar hij woekert enorm. Toen wij hier in 2003 kwamen wonen stond hij op heel veel plekken dat is al aardig teruggebracht. Maar dan nog, het is zoals ze zeggen een "invasie exoot" die alles verdringt, elk stukje wortel gaat weer zijn eigen leven leiden en hij heeft een groei kracht waar je gek van wordt.



We hebben zoveel mogelijk langs de oprit bij het meer uit de grond gespit.
In het aanhangertje gedaan en verbrand. Want voor je het weet is het weer verspreid op een andere plek. Nappie , onze teckel wil graag overal bij zijn, hij heeft echter nog steeds een kleine tik dat hij naar de weg rent om auto´s te achtervolgen. De oplossing is simpel, als je hem op de stoel van de maai tractor zet is hij er toch bij, hij vindt het best en gaat rustig slapen.



Een middag samen aan het werk en de japanse duizendknoop is even weg.
Nu is het een kwestie van blijven maaien en daarmee de plant uitputten.
Winnen doen we het nooit, gelijk spel vinden we al prima.
Met deze klus en het maaien van de oprit en het gedeelte bij de ronde muur, is de visplek voor de gasten netjes.
Want er zijn volop karpers en zelfs een aantal grote snoeken in ons meer.
De grootste snoek die vorig jaar gevangen is was 1.19 cm



We hebben nog aan de orangerie kunnen werken.
Het is het gebouw verscholen achter het kasteel, deels in het bos en gelegen aan een rivier.
We zijn bezig met een grootscheepse renovatie/uitbreiding van het prachtige gebouw dat uit 1810 dateert.
Het gebouw wordt een vakantie huis met grote slaapkamers met elk een luxe badkamer .
Nu dat het seizoen met de gasten voor onze chambres d´hotes en vakantiehuis begonnen is komen deze werkzaamheden op een laag pitje te staan

Eindelijk is het dak af, het is zo fijn om nu een klus aan te pakken die in een paar dagen klaar is.



Eerst hebben we van heel stevig piep een soort bekistingen gemaakt onder de houten steunen van het dak, die zijn gevuld met een 2 componenten spul wat zowel trek als druk kracht goed kan opvangen. Het is speciaal bedoelt voor het ingieten van bouten. Het was ontzettend knoeien. Met een soort trechtervorm gemaakt van afgekeurde zinken wiebertjes goten we het via een klein boorgat in alle bekistingen en dan verder met een stokje zorgen dat het ging zakken. Alle bekistingen van stevig piep zaten vast met spanbanden.


Vervolgens moest het piep er weer afgebikt worden
Het was een pruts klus maar het resultaat zijn we super blij mee.



En terwijl volop op de eerste verdieping aan het werk waren , besloot de eerste bewoner zich te vestigen. Wat voor vogeltje het is ..... geen idee.

De volgende stap was het plaatsen van de kaders voor de ramen van de bovenverdieping.
Wel heel fijn dat al het schilderwerk deze winter nu zichtbaar in de orangerie terug te zien is.
In totaal zijn er 10 identieke kaders geplaatst.



Rekening houdend met de oude kantelen van de orangerie betekent soms dat de grote haakse slijper er aan te pas moet komen.



In totaal 8 kaders komen boven het muur gedeelte van de contouren van het originele gebouw;
Aan beide korte zijdes van het gebouw komt aan de uitbouw een zelfde kader. Daaronder wordt het dicht afgewerkt.
Door een tijdelijke veilige steiger te bouwen konden ook deze 2 kaders geplaatst worden.



Ook al zie je aan de buitenkant nog niet echt het verschil , tenzij je heel goed kijkt. Dan zie je de extra spijl per open ruimte.
Per kader komen er 3 ramen in. In totaal 30 ramen.



Het seizoen is inmiddels begonnen, de ontbijtruimte die de hele winter als verfplek gebruikt is , is weer ingericht als ontbijt/woonruimte.
Alle kamers hebben een grote schoonmaak beurt gehad.
De gasten zijn gearriveerd, het seizoen is van start gegaan.
Ben benieuwd wanneer we buiten ontbijt kunnen gaan uitserveren
Morgenochtend in iedergeval niet want het weerbericht is 2 graden om 8 uur.

En dan toch nog even Nappie.
Hij is een ondernemend hondje die , zodra de deur naar de hooizolder open staat, naar boven rent. Daar is een hoogte verschil waar de hooirollen staat van ongeveer een halve meter en dat geeft met zijn postuur problemen.
Hij kan wel de halve meter naar beneden springen maar niet weer naar boven.
Gevolg........... Nappie gaat blaffen
Voor de opening op de eerste etage op de hooizolder.
Net zo lang totdat iemand hem komt redden.
Tot die tijd zit hij daar.



En is ontzettend blij als iemand dan naar boven loopt en hem komt redden.



Niet dat we al een oplossing hiervoor hadden hoor. Want we hebben al een soort "hulptrapje" gemaakt van 2 opgestapelde blokken hout waardoor Nappie in principe zelf van de hooizolder kan komen.
Maar nee... hij weigert en vindt dat hij geholpen dient te worden en is dan wel oprecht blij.



En gaat vervolgens als de deur weer open staat toch weer de hooizolder op met het zelfde ritueel. Ach, er is altijd wel iemand die hem wil redden.

Welterusten